Het voelt alweer als een eeuwigheid geleden dat Noël en Kasper voor het eerst 24 uur achter elkaar tot elkaar – en alleen elkaar – werden veroordeeld (klik). Het is bijna niet voor te stellen, want nog maar twee en een half jaar geleden; het voelt als een eeuwigheid. Noël is al bijna volwassen: hij gaat binnenkort op voor zijn rijbewijs, heeft zijn eerste CITO-toets al verpest, en over bier hoef je hem niets meer te leren (“dat lust ik niet”). En inmiddels loopt er nog zo’n verdwaasde wereldburger rond – ook al bijna in de puberteit – met dezelfde achternaam en dito Paping-humor.
Toch is het in de voorbije jaren ook niet vaak meer voorgekomen dat we lang – zeg drie volle dagen, alleen waren, me en the boys. Zo ongeveer precies nul keer naar wij dachten. Waarom zou je ook zo lang met z’n drietjes zijn als je ook gezellig met z’n viertjes kan zijn? Nou naar dacht Marjolein anders over. In een onbewaakt ogenblik pakte ze donderdag de trein en de bus naar Eindhoven en ze belde een paar uur later uit een telefooncel (die ze daar blijkbaar nog hebben) in Gdansk naar huis om te melden dat ze zondag pas weer terug is.
Enfin, wij – Otis, Noël en ik – in familieberaad. Alle opties de revue laten passeren: nieuwe sloten op de deur, awesome party, toetreden tot een religieuze sekte. We besloten echter om het een en ander nog even aan te zien en gewoon ons gangetje te gaan. Papings he, altijd in voor avontuur. Dus zo werden de drie dagen gevuld met middagdutjes, zelfgemaakte frietjes en pannenkoeken, het Nijntje museum, de trein en bus, de winkel, kerstfilms (hoera voor geen Kersthaters in huis 😉 ) en eindeloos spelen met de Toet-Toet baan en de tent+tunnel.
Inmiddels zijn de drie dagen bijna om en kunnen we stellen dat van de paniek van januari 2014 niet veel te merken was. Het aantal lichtgewonden is te overzien en zelfs de kerstboom staat nog overeind. Score.
Driving home for Christmas
“Is het nog lang laufen naar het Nijntjemuseum?”
Hielpen ze thuis maar zo goed mee met bijvoorbeeld de afwas
Hielpen ze thuis maar zo goed mee met bijvoorbeeld de afwas
“Zo niks meer van te zien meer van die hele Kutnijntje niet. Flikker toch op met je verwende smoel”
Otis in de fik. #parentingfail
Commentaires