Kleine traantjes pinken op Marjolein’s wang als we het diagnostiekcentrum uitkomen. Nog geen vijf minuten daarvoor zat een vriendelijke mevrouw van achter in de vijftig met een soort afstandsbediening in de buik van mijn vrouw te porren. Aan de buis gekluisterd hoorden we dat alles goed zat. We zagen genoeg vingertjes, voertjes, hartkamers, laar om te horen of alles goed is met onze zoon of dochter dan ineens gisteren! Na eerdere succesvolle echo’s was er nu voor het eerst ook echt iets in te herkennen. Handen, voeten, een hoofd, hart, nieren en meer van die dingen die baby’s vaak hebben.
top of page
Post: Blog2 Post
bottom of page
Comments