Vandaag in het nieuws: er komt geen huldiging voor het Nederlands elftal bij een verloren finale. Overmorgen begint het EK in Polen en Oekraïne, dus is het tijd voor mijn tweejaarlijkse frustratieblog. En die is dit jaar extra gefrustreerd door het nieuw opgelopen trauma tegen Spanje, diep in de tweede helft van de verlenging.
Ik heb dus twee jaar de tijd gehad om te verwerken dat we nooit wereldkampioen voetbal zullen worden, maar in plaats daarvan heb ik het al die tijd weggestopt. Afgelopen kerst kreeg ik een dvd met alle hoogtepunten van het WK 2010. Mijn ergste nachtmerrie op een schijfje, zodat het eindeloos kan worden afgespeeld. Sinds twee dagen is de dvd uit de kast gehaald, afgestoft maar nog niet bekeken. De eerste stap is gezet.
Gelukkig, ja gelukkig is er dit jaar dus geen huldiging als we geen Europees kampioen worden. Geen grachtentocht als een aftocht via de achterdeur gewenst is. Geen dj’s op het Museumplein als stil in een hoekje zitten een beter plan is. Over een kleine vier weken sta ik ergens in Amsterdam, met een biertje in mijn hand en een grenzeloze lach op mijn smoel. Maar dan wel alleen als Mark van Bommel die ochtend met de beker uit het vliegtuig stapt.
Comments