Bokito is niet meer. De gorilla die in 2007 uitbrak uit zijn verblijf en een bezoekster zwaar verwondde, heeft ons na 27 jaar verlaten. Hij zal gemist worden in de Rotterdamse dierentuin, maar ook daarbuiten.
Ik kan me nog herinneren dat ik ooit oog in oog stond met Bokito. Het moet een jaar of twee voor zijn uitbraak zijn geweest, toen ik een bezoekje bracht aan Diergaarde Blijdorp. Daar zat hij dan, in zijn verblijf, met zijn imposante gestalte en doordringende blik. Zijn borstkas was breed, zijn armen gespierd en zijn ogen leken recht door je heen te kijken.
Ik weet nog goed dat ik op dat moment aan het denken was: 'dat is dus een gorilla'. Ik bedoel, we kennen het dier natuurlijk uit boeken en films, maar om zo dicht bij zo'n beest te staan, dat is toch echt iets anders. Het maakte me bewust van het feit dat er nog zoveel te ontdekken valt in onze wereld, dat er nog zoveel dieren zijn die we alleen uit verhalen kennen.
En toen, twee jaar later, brak Bokito uit. Ik weet nog hoe groot het nieuws was. De beelden van de chaos die hij veroorzaakte gingen de hele wereld over. Maar wat me opviel was hoe snel er een beeld van Bokito als agressieve 'monster-gorilla' ontstond. Plotseling was hij niet meer dat imposante beest dat ik ooit had gezien, maar een gevaar waarvoor mensen zich moesten wapenen.
Maar laten we eerlijk zijn, wie kan Bokito kwalijk nemen dat hij brak? We houden dit dier gevangen in een verblijf dat in de verste verte niet lijkt op zijn natuurlijke habitat. We maken van hem een attractie, een speeltje voor onze nieuwsgierigheid. En dan zijn we verbaasd als hij agressief wordt. Het voorspelbare is dat hij er nu niet meer is. Want in tegenstelling tot de mensen die hem gevangen hielden, begreep Bokito wél hoe belangrijk vrijheid is.
Rust zacht, Bokito. Je was misschien niet perfect, maar je was wel een uniek en prachtig schepsel in deze wondere wereld.
Comentários