Dag 365

“Al vaker heb ik het voornemen gehad een keer een heel jaar lang iedere dag te schrijven. Dit lukt nooit.” Zo begon het allemaal precies één jaar geleden, toen ik besloot - tegen beter weten in natuurlijk - om vanaf dat moment een soort 365-dagen achter elkaar schrijven challenge aan te gaan. Ik wilde ‘toch graag een poging wagen’ om iedere dag (op een publieke plek) te schrijven. Wel vaker heb ik met het idee gespeeld om (vrijwel) dagelijks te schrijven maar altijd liep ik vast: ik durfde niet alles te schrijven, ik was te kritisch over het eindresultaat, ik wist gewoonweg niet waarover te schrijven en de zin en tijd was er ook niet altijd. Inmiddels, precies een jaar later, heb ik veel geleerd. Namelijk dat je tijd eigenlijk altijd wel kan maken, al is het soms maar vijf minuten. Zin is er vaak wel, dat viel me alles mee, maar ik heb nou ook weer niet zo’n boeiend leven dat ik elke dag wat meemaak om over te schrijven. Ook zijn mijn meningen soms wel op. Ik liet ook nog wel eens een goede gedachte wegglippen omdat ik dacht: ik onthoud het wel. Waarna ik dan tien minuten later zat te piekeren over wat die goede gedachte ook alweer geweest was. Soms was het ronduit afgeraffeld of slecht, maar vaak kon ik tenminste leven met het eindresultaat, heel soms was ik zelfs wel tevreden met mijn stukjes. De vraag is wel: hoe nu verder. Ik ben in principe van plan om door te gaan, maar het kan zijn dat ik soms - als het zo uitkomt - wel eens een dagje ga overslaan. Nu het met de kwantiteit wel goed zat afgelopen jaar, zal ik ook wat meer denkwerk inzetten over de kwaliteit. Misschien kan ik wat onderwerpen oppotten voor dagen dat ik het écht niet meer weer en wellicht gun ik mezelf dan ook af en toe dus een rustdag. Hoe het ook zij: ik vind het toch best een mijlpaaltje. Tot besluit: stukje 365 van de 365.