Nog net voor de volgende lockdown waren we vandaag in de dierentuin. Marjolein en Otis wilden heel graag naar de nieuwe pandabeer in Rhenen en Otis wilde ook graag dat wij meegingen. Noël was minder enthousiast, maar werd omgekocht met M&M’s. De M&M-machine die bij de binnenspeeltuin stond, bleek bleek er niet meer te staan. Maar daar had ik al op geanticipeerd: ik had zelf een hele zak met M&M’s meegenomen. En dus bestond de halve ochtend uit: als jullie nog even stil blijven dan mogen jullie straks een M&M of - zoals Marjolein later toevoegde - als we de pinguïns hebben gezien mag je M&M's. Dat laatste bleek nog best lang te duren, waardoor de kinderen tot bijna huilens toe wanhopig naar de beesten aan het zoeken bleven tot we ze ein-de-lijk hadden gevonden.
De voorbereidingen voor China Light waren ondertussen in volle gang. Overal stonden - niet verlichte - lantaarns in de vorm van beesten. De kans is groot dat voordat China Light begint - 18 december - alles gesloten wordt en dat alles voor niets wordt neergezet. Ik voelde medelijden met deze werkmannen en vrouwen, maar al snel zakte me toch vooral de moed in de schoenen. Buiten was alles prima in geregeld. Er waren lange rijen gemaakt voor de panda bijvoorbeeld, maar het was zo rustig dat we geen seconden hoefden te wachten om Fan Xing. We liepen alle 1,5 meter strepen zo voorbij.
Er was echter ook een binnengedeelte met een speeltuin en een afhaalrestaurant. Je moest er mondkapjes op, het eten ophalen en buiten opeten maar de helft van de mensen was er gewoon binnen aan het eten - zonder mondkapjes en zitten aan de paden - hoestend en zonder afstand te houden tot anderen. Even later kreeg ik via de NOS door dat er 9182 nieuwe besmettingen waren. “Gelukkig dat we vandaag al zijn gegaan,” zeiden we tegen elkaar. Het zal voorlopig voor het laatst zijn geweest dat dit kon. Ondertussen hadden we alweer andere problemen. Noël had natte schoenen, sokken en een natte broek. Hij had wel heel veel lol. “Het gaat toch om avonturen beleven,” verweerde hij zich richting mijn boos kijkende ogen die boven mijn mondkapje waarschijnlijk nog net te zien waren.
תגובות