Waar zijn ze gebleven? De jongeren die na drie dagen Pinkpop met tassen groter dan zijzelf in een veel te jolige toestand (of stil en vermoeid) je coupé bevolken.
Te herkennen aan een kek roze petje en lullig – kijk mij eens op Pinkpop zijn geweest – polsbandje. Ik heb ze dit jaar jammer genoeg niet gezien.
Want hoewel ze compleet voor lul lopen met hun festivalkleding en festivalhaar (maar vooral dat vieze polsbandjes), ben ik ook wel een beetje van ze gaan houden. Ja misschien ben ik zelfs wel een beetje jaloers.
Lekker met z’n alle in een tentje en terug naar het oergevoel: in de buitenlucht zoeken naar een vreethok, tien euro betalen voor een biertje en als het regent dansen in de modder. Waarbij zelfs een enkeling denkt: die teringherrie op de achtergrond neem ik op de koop toe: was het maar alle dagen zo.
Zelf ken ik het alleen van televisie, maar de dag na Pinkpop pik ik graag een beetje oergevoel mee van de jongeren met roze pet en met tassen groter dan zijzelf. En zo niet, dan kom ik het misschien volgend jaar zelf wel halen.
Comments