In een lange stoet trekken ze door de straten: vrolijke ouders, met blije kinderen. Gelukzalige gezichtjes. Het is duidelijk weer lente. Zelf kijk ik verbeten toe en zeg tegen mijn man: “Kinderen zijn stom, Jan.”
Overal zie je vrolijke gezinnetjes, vooral in kinderrijke buurten. Het lijkt hier in de buurt soms wel wandelende een Pampersreclame. Elke keer weer die teleurstelling bij mijn man als ik opnieuw uitleg dat het er voor ons niet in zit. “Maar we zijn toch dol op, je weet wel, Sandra?” en “als ik het licht uit doe?” en “Ah toe?”. Maar ik ben onvermurwbaar. We doen met veel dingen mee. Ik wil er zelfs vrij voor nemen, maar niet voor kinderen. Punt.
Logistiek probleem. Er zijn voldoende redenen om niet aan kinderen te beginnen. Ten eerste de planning en de organisatie. Kinderen beginnen ongeveer om vijf uur in de ochtend te jengelen en dan zijn mijn man en ik beide nog aan het slapen. Het is al een hele toer om lekker uit te slapen op een gewone dag. Ik moet ook nog werken, eten koken, douchen en op een verantwoorde tijd in bed liggen. Laat staan als er tussendoor ook nog een kind moet worden opgevoed.
Sociale druk Allergisch ben ik voor sociale druk. Als iedereen iets doet, doen wij het juist niet. Of anders.
Lemmingen Leven is vrijheid, ter plaatse bedenken of je links- of rechtsaf gaat. Lekker vrijen in de natuur, frisse lucht, als konijnen. Het liefst uren achtereen met een rugzak vol broodjes en een reep chocolade voor als je het echt niet meer trekt. Daar kan ik geen stinkend kind bij gebruiken die wil stoepkrijten of marsliedjes zingt over lemmingen.
Ongezond. Juist ‘s ochtends, ‘s middags en ‘s avonds verdien je een mooie maaltijd, samen aan tafel. Als je tijdens etenstijd je kind van paardrijden naar polsstokhoogspringen moet brengen, schiet het normale eten er natuurlijk bij in. Vooraf eten is te vroeg, en achteraf ben je te uitgeput om nog een hele maaltijd tot je te nemen. Bovendien is het reuze ongezond om met kinderen die aan je lopen te trekken een snelle hap naar binnen te schuiven. Dat is namelijk altijd ongezond. En dan heb ik het nog niet eens over de mogelijkheid dat die kinderen ongezonde snoepjes gaan eten. Het mee snoepen door ouders schijnt heel gebruikelijk te zijn.
Uitputtingsslag Je ligt, als je kinderen hebt, toch net te laat in bed. Naar mate de tijd vordert trekt het hebben van zo’n kleine een flinke wissel op je bestaan. En als wat nou als we te moe zijn om met ze te spelen? Of ons lievelingsprogramma missen op televisie om dat we weer eens uitgeteld op de bank liggen om acht uur ‘s avonds. Nee dat kan je maar beter voor zijn.
Gezelligheid “Kinderen hebben is zo gezellig.” Een geldig argument, maar doorgaans spelen kinderen met hun leeftijdsgenoten en de ouders doen dan wat anders. Pas aan het einde van de dag zie je elkaar weer. En gezellig kletsen met andere ouders is er vaak ook niet bij. Iedereen zit thuis met een wijntje bij te komen van het vroege opstaan.
Cumulatieve stress Al voorgaande redenen leveren opgeteld natuurlijk een flinke portie stress op binnen een gezin. Als je kinderen hebt, draait alles om de kinderen. Alleen dat al moet voldoende reden zijn om niet mee te doen aan die poeha, want het dagelijks leven van een werkende vrouw zonder kinderen is al druk genoeg.
Comments