WC

Buienradar had weliswaar voor de hele zaterdag - tot een uur of 5 - regen voorspeld, maar ik had toch niet helemaal verwacht dat het echt letterlijk onafgebroken zou miezeren. Om precies twaalf uur stapten we uit bij de tramhalte vlakbij de paleistuin waar we een verregend speeltuintje zagen. Als het niet zo nat was allemaal was het misschien best leuk geweest. We liepen een kinderwandeling - maar wel rebels: namelijk in omgekeerde volgorde - en kwamen langs natte terrassen of soms een enkeling onder een luifel met een glas wijn. Al snel zagen we de nadelen van vakantie in coronatijd: alles is dicht, behalve de winkels en de verregende terrassen. We liepen van Paleis Noordeinde via het Lange Voorhout en kwamen bij het (gesloten Escher museum) waar de kinderen in de regen een pakje chocomel naar binnen mochten werken. Is dat nou wel verstandig, fluisterde ik. Ik had een app gedownload waarin enkele ‘openbare’ wc’s stonden, maar die bleken allemaal in café’s en restaurants te zitten. De enige echt openbare wc die we zagen was op het Buitenhof, maar dat was zo’n onpersoonlijk en onbegrijpelijk onbemenst gedrocht waar je iets met pasjes of muntjes of weet ik wat moest doen. De wc stond bovendien midden op dat plein waardoor alle terrasjes er op uitkeken. Kom we lopen wel door, bij de Passage is vast wel een wc, zei ik hoopvol en naïef als ik ben. Otis was intussen al aan het drentelen al had hij nog niet gezegd dat hij moest plassen. Nadat Marjolein met de kinderen ultralang in de Intertoys is geweest (terwijl de mevrouw die er op moest toezien dat er maximaal 20 volwassenen in de winkel waren nog zo had gezegd 5 minuten!) was het dus ineens haasten om ergens een toilet te vinden. We gingen de Hema binnen maar daar stond net na de ingang dat de wc’s gesloten zijn. Zo’n beetje het enige goede aan de Hema is gesloten!? Het enige dat ik toen nog kon bedenken was de tram te pakken naar het centraal station. Otis was inmiddels al aan het dansen zo nodig moest hij. Maar hij hield het goed, ook al moesten we nog drie minuten wachten op de eerstvolgende tram. Wij daarna rennen richting de wc waar ik natuurlijk nog kleingeld moest zoeken. Otis had ik vast onder het hekje heen gestuurd, maar hij wilde natuurlijk niet alleen. Gelukkig had ik nog een paar muntjes in mijn portemonnee en ja hoor, we waren op tijd. Wat is nou de moraal van dit verhaal? Zorg in elke fatsoenlijke stad op centrale plekken voor een (bemand en schoongemaakt) toilet. Hoe moeilijk kan het zijn?