Auto

Omdat we een auto hadden gehuurd voor het weekend voelden we ons verplicht ook daadwerkelijk een auto te gebruiken. We Googleden ons de hele week suf en kwamen uiteindelijk uit bij Hullie, een speelboerderij nabij Uden. Het was een half uurtje rijden dus konden de kinderen mooi oefenen in stil zitten. Ging niet heel geweldig. We hebben een half uur aan moeten horen dat de een zijn of haar arm te dicht bij de ander had. Er werd voortdurend geschreeuwd. Vooral door mij overigens, omdat ik naar de achterkant van de Ford Fiesta riep dat ik op de weg moest letten. Toen we er eenmaal waren konden we rustig zitten. Wel met honderd gillende kinderen om ons heen natuurlijk. Rustig is in deze een relatief begrip. Buiten was het overigens wel aangenamer. Bij de speelboerderij zat naast een buitenspeeltuin ook een skelterbaan, een trampoline en zelfs een klein zwembadje. Bij het zwembadje zouden we ook wat te eten bestellen. Er was een kaart en een website. Na vier uur had Marjolein eindelijk gekozen wat ze wilde eten en kregen de uitgemergelde lichaampjes hun frikandellen en frietjes in plaats van hun dagelijks brood. Toen de kinderen klaar waren met buitenspelen kwamen we nog even terug bij de ballenbak waar we die ochtend ook waren begonnen. Het lawaai was nu nog grootser dan eerder en zonder megafoon konden we nu niet meer met elkaar communiceren. Luna belandde in de zoveelste huilbui, deze keer omdat ze niet van de (ook wel erg hoge) glijbaan af durfde. Het was tijd om naar huis te gaan. We kochten nog een ijsje, zodat de kinderen volledig onder de ijsplak weer de auto in konden. Heerlijk weer een half uur geschreeuw - opnieuw vooral van mij - en radio 1 op. Helaas wel een Vlaamse radio 1 dus geen Radio Tour de France. Heerlijk zo’n auto.