BOOS

Er was al twintig minuten verstreken nadat de bel was gegaan en Otis was nog altijd nergens te bekennen. Een paar minuten eerder was de laatste om ook met een kind vertrokken. Nu stond ik dus helemaal alleen bij het hek terwijl de donkere lucht ook nog eens begon te huilen. In een paar tellen was ik helemaal nat; door de wind waaide mijn muts af en mijn handen begonnen al te verkleumen. ‘Weet je zeker dat Otis naar school is gegaan?’ vroeg ik nog via de app, maar toen zag ik Otis al naar buiten kom met een ingehouden lach. In zijn handen had hij allerlei papieren mee. Otis was met de fiets naar school gekomen dus we waren gelukkig zo weer thuis. Ik bekeek de berichten over het coronadebat en de aanstaande uitzending van BOOS over de misstanden bij The Voice of Holland. Het was - als ik Twitter mag geloven - voor het eerst dat heel Nederland zat te wachten op het online komen van een Youtube filmpje. En hoewel ik een van de zes Nederlanders ben niet naar The Voice kijkt, wilde ik deze hype toch niet missen. Het was even slikken toen ik zag dat het filmpje van Tim Hofman 1 uur en 20 minuten duurde, maar ik begon er toch maar aan. Ik hoorde in principe natuurlijk niet veel nieuws ten opzichte van wat we al wisten, maar ik was wel benieuwd naar hoe het programma gemaakt was (want ik ben een van de miljoen kijkers die verder nooit naar BOOS kijkt). Het leek me (ja ik heb het helemaal uitgekeken, inclusief het soms tenenkrommende interview met John de Mol!) een integer gemaakte uitzending met veel beschuldigingen van zoveel vrouwen dat het haast toch allemaal wel waar zou moeten zijn. Als dat zo is, is de beerput Hilversum geopend en denk - en hoop - ik de Nederlandse televisiewereld voorgoed verandert na deze BOOS.