Appje

Ik was er nog niet echt over uit waarover ik het wilde hebben vandaag. Want daar zit ik nu weer, achter mijn laptop op een rode fauteuil de dag door te nemen als ware ik als tafelheer naast Matthijs op de kruk zit bij DWDD. Eerst wilde ik het eigenlijk hebben over de vele echtparen en licht-bejaarden (70’ers) met dochters (50’ers) die ondanks nadrukkelijke oproepen alleen boodschappen te doen er toch zo nodig een uitje van moeten maken. Of over het filmpje dat ik op Twitter zag (link) van een jongen die uitlegt aan de jonge kijkers hoe we vroeger in een kroeg of feesttent bier uit een tap haalde en dat we dan samen dronken in plaats van alleen thuis op de bank. Maar toen kwam er een appje binnen en moest het helaas daar over gaan. Ik probeer altijd veel informatie tot me te nemen, misschien soms ook wel te veel. Lang heb ik alle corona meningen ook tot me genomen tot er zoveel informatie beschikbaar was over het virus en de maatregelen die tegen het virus te nemen zijn, dat ik ook kritischer ben geworden over welke bronnen ik nog wel serieus nam en welke niet. Ik merkte dat mijn tolerantie voor verspreiders van onjuist of bewust onvolledige informatie, kwijt was. Dat was het moment dat ik enkele ‘vrienden’ op Facebook en vele onbekenden op Twitter op ‘mute’ heb gezet. Iedereen heeft recht op zijn of haar mening - uiteraard - maar ik heb ook de vrijheid om niet meer naar mensen te luisteren die zoveel kansen om aan juiste, volledige en objectieve informatie te komen in de wind slaan. Wie nu nog sterftecijfers in twijfel trekt of vindt dat de PCR-test (!?!) er de oorzaak van is dat mensen in ziekenhuizen naar adem happen, heeft het bewust of onbewust echt niet begrepen. Daar zal ik geen moeite meer in steken. Ik moet erg mijn best te doen om niet in termen als goed of kwaad te denken over de mensen die bewust aansturen op genocide en tienduizenden extra chronisch zieken omdat anders ‘de horeca’ kapot gaat (zoals de marketinglui van Herstel NL). Hun mening is abject, maar de mensen zelf wellicht onwetend, naïef, bang, wellicht niet slim genoeg om de informatie te begrijpen, gefrustreerd of krijgen oprecht de juiste informatie niet tot zich vanwege bubbels op sociale media bijvoorbeeld. Ik moet leren om hen op hun beoordelingsvermogen af te rekenen (dat mag uiteraard), maar ze als mens te blijven respecteren. Ik vind dat moeilijk en ben ook niet de meest geduldige persoon die er is. Ik moest dan ook even tot tien tellen Matthijs - want we zitten hier nog altijd op de kruk, ook al kijk je me nu aan met een blik: rond nu snel af want je bent al veel te lang aan het woord - toen ik net, een klein uur geleden, een appje binnen kreeg via de groepsapp van onze familie. Een tante - ik zal geen namen noemen - stuurde een bericht voor van een dubieuze website met daarop een interview van een juriste die haar kritische blik op de juridische kant van het coronaverhaal deelde. Er waren geen kritische vragen, dus of het echt een interview is of een zelf ingezonden stuk is niet helemaal duidelijk. Maar als het echt is, en dat vrees ik van wel, hebben we te maken met iemand met wie ik het op vrijwel elk vlak oneens ben. Ze hoeft zich niet aan de maatregelen te houden want ‘knuffelen is goed voor je’. Mondkapjes draagt ze niet want ‘hier trek ik mijn grens’. Ook is ze fel tegenstander van zo te lezen alle andere maatregelen want kijk eens naar alle gevolgen. De tante in kwestie mag ik erg graag, maar ik ben bang dat ik haar nooit meer hetzelfde zal zien als voor dit appje. Dat Matthijs, wordt het toekomstige ‘fout in de oorlog’; zonder daarbij ook maar enige vergelijking met De Oorlog te willen trekken! Hoe we naar iemand zullen kijken zal wellicht voor altijd worden gekleurd door wat men heeft geappt, gefacebookt of getwitterd.