Daar stond ik dan in de Jumbo tussen de wijn en de olijfolie te wachten tot ik reactie kreeg op mijn appjes. De reactie kwam niet. Sterker nog, de appjes kwamen niet eens aan. Ik had de laatste dagen ook al last van uitvallende Bluetooth, dus ik dacht dat de Wifi kuren had en schakelde deze uit. Ik moest heel dringend weten of we nog genoeg eieren, dille en pijnboompitten in huis hadden. En hoeveel kabeljauwfilet we nodig hadden. Ik had weer eens een totaal onbegrijpelijk boodschappenlijstje meegekregen, ook op de app, en was inmiddels zo moe dat ik zelfs van de ingrediënten die ik wel kende, niet meer kon bedenken waar in de winkel ik ze kon vinden. Ik belde Marjolein - het grote brein achter het recept - op en liet de telefoon twee keer overgaan en hing op. Meestal hielp dat wel, als m’n appjes niet gelezen werden. In plaats dat ze terug appte, belde ze nu terug. Wat er was. Ze had geen appjes ontvangen. Ik bleek ook nog met mijn telefoon te kunnen sms’en typte al mijn vragen over. Het werden wel vijf of zes sms’jes omdat ik gewend ben na elke vraag opnieuw te beginnen. Waarschijnlijk is dus na vier dagen mijn telefoon bundel nu al helemaal leeg. Uren laten had ik alle ingrediënten bij elkaar - enkel van mijn hersencellen hadden inmiddels door dat ik in het verkeerde gangpad zocht naar de pesto - en kon ik eindelijk met mijn 182 ingrediënten huiswaarts. Daar bleek Whatsapp helemaal down te zijn. Ook bleken we gewoon nog pesto in huis te hebben.
top of page
Post: Blog2 Post
bottom of page
留言