ArenA

Ik had een kwartiertje over en ik was bij de ArenA, dus ik besloot om even sfeer te proeven op het EK. Het was ongeveer half drie, de vorige trein was nét weg, toen ik het station uit liep de ArenA boulevard op. Er hingen een paar Euro2020 vlaggen. Niet veel verderop stond een hele rij met pisbakken. Bij het restaurant hing een grote Nederlandse vlag. De boompjes bij de ingang hadden een oranje slinger. Her en der liep iemand in een oranje shirt, maar gek genoeg leken de Oostenrijkers niet in de minderheid. Verrassend veel rode shirts liepen door de hitte te zoeken of er ergens iets gebeurde. Een fan stond verloren voor de nog gesloten toegangshekken. Hij leek met zijn ogen te vragen of hij alsjeblieft (al) naar binnen mag. Bij het grasveld maakten enkele toeristen een foto. In het flatgebouw daarachter kon je prachtig de Johan Cruiff ArenA in het spiegelbeeld van de ramen zien. Ik liep nog een stukje mee richting de Euro2020 testlocatie maar moest ook weer terug om de trein te halen. Terwijl ik langs de paar café’s op het plein liep zag ik een enkel groepje fans al uitgebreid aan het bier met dus nog meer dan zes uur tot de wedstrijd. Ik hoopte maar voor ze dat ze geen kaartjes hebben voor de wedstrijd, want dan als ze zo lang blijven door bieren dan weten ze over zes uur niet meer waar ze zijn, laat staan dat er een wedstrijd wordt gespeeld. Ik zag nog net hoe vier Oostenrijkse vrouwen met korte rokjes over het plein sjokten van het stadion af. Wie weet waar naar toe.