Autogordels

Voor het eerst sinds het afschaffen van de mondkapjesplicht in publieke gebouwen en winkels was ik vandaag in een supermarkt en op mijn. Ik keek toch een beetje onzeker om me heen toen ik om tien over 7 bij de prikklok draaideur stond in de rij achter de andere werkslaven. Ik was toch niet de enige zonder mondkapje? Maar ik was niet de enige. Sterker nog, niemand had een mondkapje op. Of nou ja, binnen zag ik wel een enkeling die het wel droeg, maar behalve bij de ingang is er in het ziekenhuis eigenlijk geen situatie waarbij ik ook maar een beetje in de buurt kom van andere mensen. Zeker niet sinds de verpleegafdeling waar mijn kantoor is, sinds enkele weken leeg staat. Toch was het een beetje wennen om ineens zonder mondkapje koffie te halen of in de rij te staan bij de kassa. Het voelde een beetje in een rijdende auto zitten zonder autogordels. Vat je ‘m? Autogordels? Zie je hoe ik twee actualiteiten naadloos aan elkaar schrijf met een bruggetje? Niemand? Nu we het toch over autogordels hebben - wat een toeval - gaan we het toch even over Sigrid Kaag (of #KaagGate) hebben. Zelf vind ik het nogal raar dat ministers in zo’n documentaire worden gefilmd zonder autogordel. Argumenten als: dat doen we bij opnames altijd zo, zijn te gemakkelijk. Iets mag niet, dan doe je het niet. Simpel. Ook al - of misschien, juist wel - als je minister bent. Ook vind ik het raar dat een ministerie zich met een persoonlijke overtreding (geen autogordel dragen) bemoeit. Hebben ze daar écht niets beters te doen? Daar kunnen wel wat fte-tjes af, lijkt me. Maar misschien is het meest schokkend nog wel dat de VPRO zich zo laat muilkorfen door een ministerie en politieke partij dat het zelfs meedenkt over het eventueel bij photoshoppen van autogordels van minister Kaag. Ook hier zal wel het argument gebruikt worden dat het ‘altijd zo gaat’, maar je moet geen dingen die niet kloppen doen omdat het nou eenmaal altijd zo ging. En zo vloog Kaag deze middag uit de bocht en op een moment dat ze wel een autogordel had kunnen gebruiken, had ze ‘m nét niet op. Wat een pech.