Bedden

Met de oudste twee kinderen voor een dagje de deur uit kwam de vraag op: wat doen we nu? Behalve dat we nu niet om half zes of zes uur ‘s ochtends twee jongetjes naar beneden hoorden stampen en dus door konden slapen. Hoewel, ik werd wel wakker van het onweer en de harde regen en ook Luna werd daar wakker van dus was het alsnog een onrustige ochtend. Toen we opstonden - het was inmiddels 8 uur - was het wel een verademing. Ik kon rustig koffie drinken en ik had nog geen enkel verhaal gehoord waarin het woord ‘t-rex’ of ‘spinosaurus’ voorkwam. Het is natuurlijk ook wel lief ergens dat ze alles wat ze over dino’s weten ook aan ons willen vertellen, maar na weken bijna non stop verhalen, is mijn tolerantie wel een beetje op. We hadden nog een hele dag over dus kreeg ik het idee om onze logeerbedden - die we al twee jaar op Luna’s kamer bewaarden - wel naar zolder konden doen nu twee van de drie kinderen er niet waren. Dan kon Noël het ‘nieuwe’ bed krijgen en dan kon Otis voortaan in de hoogslaper van Noël. Wat ik als een klusje van een uurtje had ingeschat bleek zowat de hele dag in beslag te nemen. Er moesten vijf kasten verplaatst, gestofzuigd op de plekken de open kwamen te liggen, opgeruimd, bedden moesten naar boven, Otis’ oude bed moest naar beneden. Om het iets dragelijker te maken had ik op de computer de training en later de kwalificatie van de eerste Formule1-wedstrijd van het seizoen opgezet. Zo keek ik af en toe - onder het stoffen door - hoe het ging met Max. Ik keek naar hun herboren slaapkamer en even later naar Max en ik zag dat het goed was.