Bioscoop

“Gingen we nou nog naar de film?” vroeg ik. “Hmm.” Daarna hoorde ik iets wat klonk als een bevestiging. “Zal ik drie kaartjes kopen of vijf. Drie maar doen? Luna is wel een beetje te klein om zo lang stil te zitten. Toch?” “Oké.” Even later zitten we bij het ontbijt. Het gesprek zoals hiervoor beschreven vond plaats toen we nog op de kamer zaten. Althans, ik zat. Marjolein lag en had haar ogen dicht. Ik had toen misschien kunnen inschatten dat ze niet helemaal wist waar ik het over had. Toen ik zei dat we wel een beetje door moesten eten omdat we anders de film zouden missen reageerde Marjolein heel erg verbaasd, waarop ik weer heel erg verbaasd reageerde. “Dit hebben we toch net besproken?” Ze wist dat nog maar half en ze wist ook niet dat de film om 11:15 uur al zou beginnen. “Maar daar hebben we het gisteren toch over gehad?” Ze wist nergens meer wat van. Een half uur later waren we snelwandelend onderweg naar de Cinema van Texel. Volgens Google was het nog acht minuten lopen, maar dan kent Google ons nog niet. Doorgaans moeten we elke vijf meter stoppen omdat iemand iemand anders geslagen heeft, er een steentje in een schoen zit of de pleuris uitbreekt omdat iemand acute honger of dorst heeft. Niet deze keer. De jongens liepen zowaar door en we hadden zelfs maarliefst vijf (!) minuten over toen we ons bij de balie aanmeldde. “Zijn er nog kaartjes te koop?”, vroeg ik. “Misschien toch leuk als Luna en ik ook mee gaan?” Ja er waren nog kaartjes te koop. In het kleine zaaltje zaten her en der plukjes mensen op corona-veilige afstand van elkaar. Nog weer een paar minuten later begon de film CatVideoFest 2021. 70 minuten lang kattenfilmpjes kijken in de bioscoop.