Botic van de Zandschulp

Nog maar drie maanden geleden schreef ik hier dat tennis me eigenlijk niet meer kan bekoren. Zonder Nederlanders in de top en zonder échte persoonlijkheden (op Djokovic, Nadal en Federer na) boeide deze sport me niet meer. Zoals ik al schreef ken ik veel van de spelers in de top 20 niet eens. Zo ook niet Medvedev (blijkbaar de nummer 2) die vanavond ons sprookje uitblies. Want ja ja, ik keek deze week voor het eerst twee tenniswedstrijden in jaren. Geloof het of niet maar voor het eerst in hele lange tijd kwam er bij het mannentoernooi een Nederlander ver. Zoals het grapje van De Speld zei: het toernooi begint traditioneel met de uitschakeling van alle Nederlanders. Maar zo niet deze US Open want Botic van de Zandschulp (wie kent ‘m niet) ging als qualifier het toernooi in en wist zich als een ware sensatie via zeven overwinningen naar de kwartfinale te knokken. Het leverde geweldige beelden op de afgelopen dagen van Amerikanen die wilde weten wie deze Nederlander nou eigenlijk was en nog belangrijker: hoe je z’n naam uitspreekt. De waarheid is dat tot wij in Holland ook niet wisten wie hij was. Vanavond bood Botic zijn tegenstander Medvedev goed partij vanaf de derde set en liet hij bij vlagen zijn potentie zien. Dit sprookjesboek is nu opgetekend maar we hopen natuurlijk op een vervolgserie. Is Van de Zandschulp een nieuwe Martin Verkerk, ofwel een eendagsvlieg, of is het een topper in spé? Ik zie weinig tennis, maar op basis van de afgelopen wedstrijden denk ik dat de Veenendaler wel eens een nieuwe sub(?)topper zou kunnen worden, misschien zelfs een cultheld. Iemand opperde al dat Van de Zandschulp a la Rinus van Kalmthout (aka VeeKay) een stage naam moet nemen, maar juist niet. Laat het alsjeblieft altijd Van de Zandschulp blijven. Iets zegt me dat ik de komende jaren nog een stuk vaker naar tennis ga kijken.