Carnavalswinkel

Eigenlijk was ik helemaal niet van plan om op korte termijn naar de winkel te gaan, ook al is de winkel lockdown nu voorbij. Maar Noël wilde gaan kijken voor een Spiderman pak en ik wilde wel naar de stad wandelen. Daarbij: als ik dan toch naar een winkel moet gaan, dan natuurlijk het liefst naar een carnavalswinkel. In net iets minder dan een uur lopen vanaf ons huis kwamen we tegelijk met Marjolein - die op de fiets kwam, bij de groene ingang van Hoofd. Dé stoffen- en carnavalswinkel van Den Bosch. Ik zag zo snel niemand binnen lopen, dus ik deed voorzichtig de deur open om te zien of ze überhaupt open waren vandaag, maar dat waren ze wel. Direct stak er een verkoper zijn hoofd van achter uit het voorste deel van de winkel tevoorschijn. Ik deed snel mijn mondkapje op en ging met de drie kinderen alvast naar binnen terwijl Marjolein de fiets parkeerde. Het was op de carnavalsmuziek na volledig rustig. Ik had op een of andere manier verwacht dat iedereen door het gemis aan carnaval en het open zijn van winkels, zich vandaag als een soort bedevaartsoord zou melden bij Hoofs, maar het tegendeel was waar. Ik zag slechts enkele andere klanten in de immense winkel en dan nog een stuk of drie winkelmedewerkers. Het Spiderman pak bleek er niet te zijn. Komt misschien eind van de maand. Noël wilde nog even kijken bij de volwassen maten en toen waren we natuurlijk Luna kwijt geraakt. Tot twee keer toe overigens. De winkel is ook zo ontzettend groot en onoverzichtelijk. Pas na een paar minuten zagen we haar terug in de buurt van de kinderafdeling. Ze leek zich van geen kwaad bewust. Marjolein en Jonneke pasten ondertussen jurken die uit de tijd van de Titanic zouden kunnen zijn. Ik zou een foto maken, maar een verkoopster die niets anders te doen had, zag ons inmiddels als een project waar geld aan te verdienen viel. Toen ze net even weg liep om weer een ander bondjasje te halen, maakte ik snel een foto.