Column over schrijven

"Je kan hier wel een column over schrijven," zei mijn moeder. Ze zat naast mij aan tafel in een iets te pretentieus bosrestaurant en het ging erover dat de medewerkers geen puntenslijpers konden vinden voor de bijna allemaal puntloze kleurtjes. Even daarvoor had Noël kleurplaten zien liggen op een tafel verderop. Als ik iedere keer dat ze zei 'hier kan je wel een column over schrijven' dat ook daadwerkelijk had gedaan, had ik inmiddels meer boeken geschreven dan Herman Brusselmans. Het pretentieuze begon al toen ik belde om te reserveren. Ik vroeg voorzichtig of er nog plek was vanavond. De man aan de telefoon, waarschijnlijk dezelfde man die ons een paar uur later kwam melden dat ze nergens een puntenslijper konden vinden (maar we hebben wel een briefopener!), liet me even peentjes zweten. Hoe laat wilden we komen dan? Zes uur? Nou dat ging wel lukken, zei hij aarzelend. Toen we aankwamen was het restaurant op twee tafels na leeg. Aan beide tafels werd gekaard. Ze hadden voor ons een eindje verderop al een acht persoons tafel gedekt. De enige verlichting kwam van een kaarsje dat na het hoofdgerecht was opgebrand. Het duurde lang voordat het eten kwam. Misschien wel een uur. En de kinderen kregen het laatst hun frietjes met snacks. Hun eten zat in een pretentieus frietzakje op een standaard dat natuurlijk direct omviel waardoor de bitterbal en kipnugget op Luna's schoot belandde. Je mag best je eten op een leuke manier versieren maar een frietzakje op een standaard bij een kindermenu is wel erg next level. We kregen frietjes bij ons hoofdgerecht, maar wel één lullig schaaltje met vijf volwassenen. Dat is ook modern: weinig opdienen zodat er niet verspild wordt. Maar als je dan je vlees met frietjes wilt eten moet je je vlees koud laten worden in afwachting van een nieuwe portie. Ik zal niet zeggen dat ik met honger weer in de auto stapte, maar als je direct na het eten al aan chips kan denken gaat er toch iets niet helemaal goed. En dat is jammer want het beetje eten wat er was smaakte prima. De man zonder puntenslijper zou morgen naar de winkel om er een te kopen zei hij bij het afruimen. "Nou dat is leuk voor de volgende gasten," aldus mijn moeder.