Complotten

Terwijl de flats van Breukelen als een flits aan me voorbij gingen, zat ik weer eens in de trein te luisteren naar De ongelooflijke podcast waarin gelovigen en niet-gelovigen aan het woord komen over geloof, ongeloof, religie en alles wat daar maar een beetje mee samenhangt. Deze keer ging het over complottheorieën en waren ‘terrorisme-expert’ Beatrice de Graaf en Stefan Paas (die ik niet ken) te gast. Het begon wel interessant over de geschiedenis van complotten, duiding over de golfbewegingen waarmee complotten soms aan populariteit winnen om daarna weer te verdwijnen of in elk geval in rustiger vaarwater te komen. Misschien kwam het omdat ik ondertussen ook Football Manager aan het spelen was, maar halverwege haakte ik af. Dat wil zeggen ik heb de podcast afgeluisterd, maar heb geen idee wat er daarna werd gezegd. De huidige complottheorieën (over corona, QAnon, pedonetwerken, Great Reset, enz.) waren volgens Beatrice onder andere het gevolg van verveling (lockdowns), nieuwe (sociale) media. Stefan Paas (die ik niet ken) had het over omaatjes die nog niet zo internet wijs zijn en zo min of meer onwetend allerlei misinformatie rondpompen zonder dat ze daar erg in hebben: ze zijn immers niet opgegroeid met internet en weten niet hoe ze dit soort ongefilterde informatie moeten beoordelen. De jeugd daarentegen snapte beter welke informatie je wel en welke je niet kunt vertrouwen. Ik moest onderdrukken om niet de hele tijd te denken: ja maar Beatrice de Graaf gelooft in God. Is dat eigenlijk niet ook gewoon een (vrij wijd verspreid en algemeen geaccepteerd) complot? Ze gelooft ergens in - net als iemand die in QAnon gelooft - en heeft daar geen bewijzen voor nodig; zegt: ik geloof hier nou eenmaal in. Dat vind ik wel lastig.