Dammen

Noël heeft gisteren zelf bedacht dat hij ook wil dammen, of zoals hij het noemt ‘mammen’. Nadat hij papa al een aantal keer op de computer heeft zien ‘mammen’, ofwel op de ‘puter’. Ik besloot daarop het bord (mambord) van de kast te halen en de damstenen (mamstenen) te pakken. Tot mijn verbazing was Noël een en al oor. Ik legde uit dat de stenen op de zwarte vlakjes moeten staan en dat leek hij te begrijpen. Hij begon zelfs al grapjes uit te halen en wat had hij een lol als hij zelf toch een steen op een wit vlakje zette. Ook vanmiddag zag hij weer dat ik aan het dammen was op de laptop. Dat doe ik nou eenmaal vaak even tussendoor. Gewoon uit verveling, vaak zelfs gedachteloos, als bezigheidstherapie. Noël moest daarop ook weer dammen. Ik dacht: prima, maar laten we dan een nieuwe regel toevoegen. In plaats van de stenen van een willekeurig zwart veld naar een ander willekeurig zwart veld te mogen verplaatsen, mocht een steen nog maar naar links of naar rechts. Zoals het hoort dus. Het was duidelijk een brug te ver. Werden de schijven gisteren nog keurig op een regulier vakje gezet en een voor een verplaatst, nu werd het een grote stenen-chaos. Alle stenen vlogen over het hele bord en na enkele minuten wild-dammen lagen alle stenen op de grond. Toen Marjolein even later binnenkwam, moest ze toch weer gaan dammen. Een voor een werden de stenen weer opgeraapt.