Luna reageerde verrassend enthousiast toen ik aankondigde met Otis te gaan dammen. Ze deed een sprongetje en riep zoiets als ‘Luna ook ham!, wat zoveel betekent als ‘Mag Luna dat ook opeten?’. Ik pakte het dambord van de kast en Luna keek beteuterd naar de schijven. ‘Pepernoten?’, zei ze teleurgesteld. We hadden een paar weken terug namelijk gedamd op een kartonnen sinterklaas speelbord met zwarte en witte chocolade pepernoten. Terwijl Luna beduusd wegliep, deed Otis zijn eerste zetten. Hij zat er als een volleerd grootmeester bij. Hoofd steunend op zijn warm, verveelde blik. Na een stuk of twintig zetten zei de grootmeester dat hij een rijstwafel met pindakaas wilde. Dat zie je ook wel vaker op grote toernooien. We kwamen een remise overeen.
In de middag waren Otis en Luna met Marjolein naar de speeltuin. Noël wilde niet mee en ik mocht niet naar buiten in afwachting van mijn (negatieve) coronatest. Ik stelde voor om ook een potje te dammen. Nee, geen zin in, was het antwoord. Ik zette de computer aan en startte Fifa20 op. ‘Wat ga je doen?’, vroeg Noël. Voetballen, zei ik. Toen wilde hij wel meedoen. EINDELIJK wil er iemand Fifa met me spelen, dacht ik. Ik moest erg mijn best doen om ook Noël af en toe de bal te gunnen, bang als ik was dat als het te slecht ging, hij zijn interesse te snel weer zou verliezen. Noël wilde Ajax zijn, ik was FC Groningen. Noël maakte zowaar het eerst doelpunt. Enthousiast keek hij naar de herhaling.
コメント