Day after

Het is de day after. Inmiddels zijn 33,5 uur verstreken nadat ik mijn eerste en enige vaccinatie heb gehad en het gaat prima. Elk pijntje wat ik voel ben ik geneigd aan het prikje toe te schrijven, maar in werkelijkheid gaat alles goed. Ik heb wel sinds gisterenmiddag een beetje pijn rond de prikplek, maar eigenlijk alleen als ik met mijn arm/ schouder ergens tegenaan kom. Zo kon ik dus niet op mijn (favoriete) rechterarm liggen vannacht, dus hopelijk gaat ook dat snel over. Vanochtend kreeg ik al een appje van onze enige collega die nog niet is gevaccineerd (omdat ze binnenkort naar de andere locatie verhuisd en daarom een andere leidinggevende heeft) met de vraag hoe we ons voelen. We want ik ging gisteren tegelijk met een andere collega. Ook de andere collega had nergens last van. Gelukkig maar want we zaten al te grappen dat als we allebei ziek zouden worden 1 collega al het werk moest gaan doen komende week: de vierde collega is namelijk op vakantie. En zo zit na 33,5 uur opgelucht op de bank de uren vooruit te tellen tot er genoeg dagen verstreken zijn tot er enige bescherming is tegen het coronavirus. Dat zou als het goed is tussen de 14 en 57 dagen duren, waarbij je de kans om ziek te worden met 66 % wordt verkleind. De kans om ernstig ziek te worden is dan 85 % kleiner. Tegelijkertijd voelt het ook nog altijd gek omdat heel veel mensen nog niet de kans hebben gehad zich te vaccineren. En wat doen we straks met de mensen die met zogenaamd goede redenen, uit eigenwijsheid of uit trots weigeren een prikje te halen? Kunnen we daar wel weer normaal mee omgaan? 85 % bescherming tegen ernstig ziek worden is immers geen 100 %. Als je Twitter openslaat (tip: doe dat dus niet) word je van al die betweters, domoren en eigenwijzen, niet vrolijk.