Day after

Om zeven uur ging op deze Eerste Pinksterdag de wekker genaamd Luna. Dat is vroeg, maar niet dramatisch, behalve als je pas na twee uur naar bed bent gegaan de avond daarvoor. Eer het songfestival was afgelopen en Noël naar bed was gebracht, was het ruim na 1 uur. Toen hebben we natuurlijk - om niets te missen - de prettig chaotische nabeschouwing gekeken van het songfestival. De show die zo geweldig strak in elkaar stak werd aan tafel bij Paul de Leeuw en Astrid Joosten afgesloten met een gelukkige zucht met aan tafel met de presentatoren en Jeangu. Vooraf was ik bang voor Nederlandse kneuterigheid maar die was er niet. De show was gewoon echt heel erg goed. De volgende ochtend had ik wel een beetje spijt van dat laatste glaasje wijn en toen Marjolein opstond om een uur of half 12 in de ochtend was ik dan ook blij dat ik nog even een paar uur kon gaan slapen. Ik droomde dat we op vakantie waren en Noël ergens waren vergeten. Ik keek of het mogelijk was om een vlucht te regelen zodat hij zelfstandig naar ons toe kon komen. Om twee uur werd ik met een enorme honger - ik had nog niet ontbeten - wakker. Ik dacht aan twee jaar geleden toen Noël, Otis en ik hadden afgesproken op het strand met een vriendinnetje van de oude school en haar moeder. We hadden het over het songfestival. Ze had een stukje gekeken bij iemand maar had de uitslag niet meegekregen. Op het strand vertelde ik haar dat Duncan had gewonnen. Ik was verbaasd dat ze niets had meegekregen. Had je zelfs geen gillende buren?