De klap

Robert Jensen, Willem Engel of toch Thierry Baudet? Moeilijk kiezen over wie ik wel eens op z'n bek zou willen slaan. En hoewel het soms verleidelijk is om iemand een klap te (willen) geven, denk ik dat we het (meestal) bij verbaal geweld kunnen houden. Will Smith sloeg Chris Rock vannacht tijdens de Oscars vol op z'n bakkes omdat de komiek een grapje maakte over het uiterlijk van zijn vrouw Jada Pinkett Smith. Heel internet slaakte een zucht van verlichting, want het ging eindelijk eens niet over Oekraïne of corona, maar over humor, mannelijkheid, incasseringsvermogen. Ik heb een hele saaie mening: namelijk dat Will Smith z'n handen thuis had moeten houden. Er is niets mannelijks aan geweld gebruiken; bovendien hoeven vrouwen niet gered te worden door hun mannen. Een simpel statement na afloop dat het niet cool is om grappen te maken over iemands uiterlijk was in mijn ogen veel sterker geweest. Op Twitter waren er ook mensen - gek genoeg ook enkele cabaretiers - die vonden dat grappen ten koste van anderen niet moet kunnen en dat het goed is dat dat nou eens werd gezegd. Hoewel ik snap waar het sentiment vandaan komt moeten juist de narren van deze wereld heel veel vrijheid hebben om die grapjes wél te kunnen maken. Juist zij zorgen voor enige (zelf)relativering, iets wat vaak gemist wordt in deze bittere tijd. Bij het avondeten zag ik overigens een filmpje uit een andere hoek waar de klap toch in scène leek te zijn gezet. Als dat zo is, is het verhaal nog vreemder. Waarom geweld verheerlijken in de vorm van een grap? Toch wel fijn dat ik het even niet over de Derde Wereldoorlog hoefde te hebben vandaag. Ik denk trouwens dat ik toch voor Willem Engel zou gaan. Al zou ik het natuurlijk nooit echt doen. Denk ik.