We hadden het raam open. Het raam staat altijd ‘s nachts open in de slaapkamer. We lagen in bed, dicht tegen elkaar aan. Buiten hoorden we iedere paar minuten het geluid van de politiehelikopter aanzwellen. De ene keer vloog hij wacht dichterbij over dan de andere keer, maar het duurde zeker een uur voordat het geluid ophield. Er had eerst nog een sirene geklonken die niet ver weg was gestopt. Daarna, toen ik al half sliep, de stilte.
De volgende dag zagen we op de verschillende nieuwswebsites en televisiekanalen wat de schade was geweest. Allereerst zag ik een man van een van de vele carnavalswinkels in de stad. Zijn ruiten lagen er aan en de inhoud van de etalage lag op de grond. Wat hij gedaan als hij een van de ‘relschoppers’ had gepakt, vroeg de journalist bij het eerste ochtendlicht. Daar wilde hij niet over nadenken. Daarna volgde het aangrijpende verhaal van Primera-eigenaar Maaike. De Primera bij de Visstraat waar ik de laatste keer mijn pasfotos had laten maken lag helemaal in puin. Maaike huilde en vroeg zich wanhopig af wie zoiets in godsnaam kan doen.
Eenmaal aan het werk leken de rellen even ver weg. Ook al ging het er natuurlijk op kantoor ook over. Ik vertelde over de helikopter die mij uit mijn slaap hield en over het idee dat terwijl je daar ligt de stad kort en klein geslagen wordt en de politie slechts toekijkt. Druk met mijn werk werd ik ineens opgeschrikt door verontrustende appjes in de straatapp. “Denbosch wakker morgen allemaal om 14:00 met zen alle verzamelen bij [de naam van mijn straat] Denbosch we gaan rellen.” Ik zeg vaak voor de grap te pas en te onpas: nu komt het wel heel dicht bij. Maar NU KOMT HET WEL HEEL DICHTBIJ. Er stond ook bij dat er extra gesurveilleerd zou worden; ook zou er een politiehelikopter in de lucht hanger. Het klonk allemaal niet heel geruststellend. Iemand anders in de app zei “het lijkt wel oorlog”. Nou leek me dat misschien wat overtrokken maar ik moest toch wel denken aan Back to the Future als Marty teruggaat naar een alternatieve 1985 vol rellen en brandjes.
Toen ik uren later zelf gelukkig weer bij thuis was aangekomen (ik had maar vast aardappelen gekocht bij de Coop in de stad omdat ons winkelcentrum was afgesloten) kwam ik eerst een politiemotor tegen, toen nog een politiebus bij de rotonde. En op de parkeerplaats stonden nog eens twee politiebusjes en een politieauto de wacht te houden bij een verder vrijwel uitgestorven parkeerplaats. Bij de ingang van het park achter ons huis stonden twee vijftigers met grote honden streng om zich heen te kijken. Een van hen had een sigaar in zijn mond. Deze mannen hoorden waarschijnlijk de ‘FC Den Bosch aanhangers' waarvan ik op Twitter had gelezen dat ze het winkelcentrum bij ons in de buurt zouden 'bewaken' tegen relschoppers. Ik liep er in flink tempo langs en deed achter me snel het hek van de tuin op slot.
Comments