Na twee jaar en vier maanden was het dan eindelijk zover: Noël kreeg zijn A-diploma. Hij werd in het zaaltje van de bowlingbaan als laatste opgeroepen. Toen er nog drie kinderen moesten en zijn naam weer niet werd genoemd sloeg hij zijn handen voor z'n ogen en schudde een beetje nerveus zijn hoofd. Werd hij dan echt de allerlaatste? Ja dat werd hij. Alsof het zo moest zijn kreeg hij daardoor - of dit zat in mijn hoofd - een extra groot applaus. Een paar tellen later kon hij trots met zijn diploma en medaille op de foto. Hij vertelde dat hij mocht kiezen wat we aten en dat het (gefrituurde aardappel)gezichtjes moesten worden. Marjolein had de dag hiervoor met gevaar voor eigen leven een van de laatste zonnebloemolie flessen van Nederland weten te bemachtigen. We moesten daarvoor wel een tweede hypotheek nemen op het huis.
top of page
Post: Blog2 Post
bottom of page
Comments