Eclips

Het werd weliswaar iets donkerder in de kamer, maar dit leek op niets op de ons beloofde gedeeltelijke zonsverduistering. Bij het opstaan was het mistig geweest, zo erg dat de hoge moderne vierkante toren van de kerk even verderop nauwelijks zichtbaar was. Op televisie spraken de weermannen de hoop uit dat de lucht zou opentrekken, net op tijd voor de eclips. De mist ging, een beetje dan, maar donkere wolken vulden zich boven het plein waaraan ons huis aan gelegen is. We zien de beelden van de Faeröer en Spitsbergen waar de verduistering, in tegenstelling tot bij ons, zelfs volledig zal zijn. Af en toe wordt er verbinding gemaakt met Gerri Eickhof die in Utrecht bij sterrenwacht Sonnenborgh staat. Gerri staat er beteuterd bij; net zo beteuterd als in 2000 in Amsterdam toen Oranje tegen Italië alle kansen had om de finale van het EK te halen, maar de penalty’s ons weer eens de das om deden. Er is net als bij ons geen streepje zon te zien. Ondertussen kunnen we niet ontkennen dat we de eclips aan het missen zijn, als de kamer donkerder wordt. Al is er ook weer niet zoveel verschil met een gemiddelde druilerige dag in oktober. Bij het plein rijdt een bestelauto langs die de lichten aan heeft staan. Veel meer verduisteringservaring krijgen we niet. Ook nieuwslezer Herman van der Zandt die de live-uitzending presenteert, steekt zijn teleurstelling niet onder stoelen of banken. Maar, zegt hij geruststellend, op 12 augustus 2026 hebben we weer de kans om vergelijkbare een gedeeltelijke zonsverduistering te zien. Mijn zoon vindt het allemaal wel best. Hij heeft intussen het ligt naast de boekenkast aangeklikt.