Elfstedentocht

Nederlandse winter kennen een aantal emoties: boosheid dat het nooit meer koud is en nooit meer sneeuwt met kerst, berusting en somber naar buiten staren hoe het weer regent. En tot slot dan maar uitkijken naar de lente. Een keer in de paar jaar kennen we een paar extra emoties, namelijk de sneeuw gekte als er een sneeuwvlokje dreigt te vallen en als het kwik net onder de nul komt: gooi nu alles uit je handen er komt een Elfstedentocht!! Op de tweede dag met winterse temperaturen viel het E-woord dus al veelvuldig. Verschillende politieke partijen hebben al gezegd dat de tocht, mits er natuurlijk genoeg ijs ligt, door zou moeten kunnen gaan voor de wedstrijdschaatsers. Het kabinet heeft daarop gezegd na te denken over de mogelijkheden, zoals een schaatsbubbel voor marathonschaatsers. Zelf zie ik het niet zo snel gebeuren, al zou het wel heel sneu zijn dat wanneer het na 24 jaar eindelijk zou kunnen het dan niet door zou gaan vanwege de pandemie. Het zou natuurlijk wel geweldig verbroederend zijn als we allemaal op de buis zou kunnen kijken naar de tocht der tochten. Maar dit is toch wel van een andere orde. We kunnen iets unieks meemaken, ook al is het slechts op de televisie. Op Twitter zijn er mensen die het eventueel doorgaan van de Elfstedentocht niet vinden kunnen: want alle horeca moet wel dicht. Dan zeg ik: dan maakt mij dit maar even hypocriet. Daar staat wel tegenover dat honderd marathonschaatsers buiten op het ijs, natuurlijk niet zijn te vergelijken met honderdduizenden binnen in de horeca. Maar dan de realiteit: het gaat misschien nog wel tien dagen vriezen, maar het zal niet genoeg zijn voor de tocht. En als het wel genoeg is, zal als het puntje bij paaltje komt ook de De Koninklijke Vereniging De Friesche Elf Steden niet zijn handen hier aan willen branden. Het is jammer, maar dromen mag altijd. Zelfs in coronatijd.