Fase 3

Laten we hopen dat covid ooit normaal wordt. Het waren de afsluitende woorden van een uur durende webinar over ‘fase 3’, ofwel code zwart: de uiterste benutting IC-capaciteit. Een aantal sprekers hield een presentatie over wat er gaat gebeuren als er landelijk sprake is van absolute schaarste en uiterste benutting van de IC-bedden. Een van de sprekers ging in op de criteria die dan worden gebruikt en waar niet van afgeweken mag worden. Deze criteria zijn - uiteraard - allen medisch en het gaf mij een geruststellend gevoel dat als de hel losbreekt, er in ieder geval een plan is hoe we die hel inrichten. Niemand hoopt dat er ooit een ‘fase 3’ komt (en als die komt heeft de politiek echt erg gefaald), maar als die komt heb ik wel vertrouwen in de uitvoer. Al is het ook enigszins bizar dat er gesproken moet worden over loting (als alle criteria gelijk zijn) en beveiliging (omdat men verwacht dat familie emotioneel op de genomen beslissingen kan reageren). Na afloop sprak ik een collega die ook had gekeken en die noemde het heftig, ook al is het hopelijk/ waarschijnlijk allemaal voor niets voorbereid. Ik ben blij dat ik niet in een medische commissie zit straks waarin een beslissing genomen moet worden over wie het laatste IC-bed krijgt. Ook al zijn de criteria nog zo helder geformuleerd, het zullen hartverscheurende beslissingen worden, als het zo ver komt. Voor mijzelf vond ik lastig dat eigen schuld geen enkele rol mag spelen bij de te nemen beslissing. Dat is expliciet zo opgeschreven. Ik snap dat maar tegelijkertijd voelt dat niet fair als dat kan betekenen dat een anti-vaxxer die al een jaar de regels aan zijn laars lapt voor zou gaan op iemand die zich al een jaar lang keurig binnen houdt maar net door pech toch een IC-opname nodig heeft.