Freedom day

‘Het voelt als Bevrijdingsdag,’ zegt een nachtclubbezoeker. ‘Vrijheid is alles wat we willen.’ Een jonge vrouw wil alleen maar dansen en naar livemuziek luisteren. Een travestiet vuurt een confetti kanon af. Weer een ander meisje: dansen en drinken, daar draait het leven om. De jonge man die zei dat het voelde als freedom day is helemaal niet bang. ‘Het is een nieuwe toekomst.’ Ondertussen zijn de besmettingen (50.000 per dag) bijna nog nooit zo hoog geweest en is Groot Brittannië ook zowat koploper in de wereld op dit moment. We zien ballonnen vallen. Mensen gaan los in volle clubs. Het lijkt me heerlijk om zo zorgeloos een échte bevrijding te kunnen vieren. Ik hoop dat Nederland over een tijd - als het echt kan - ook een Bevrijdingsdag tegemoet kan zien. Freedom day in Engeland voelt nu toch een beetje alsof je een rondvaart door de grachten krijgt na een tweede plaats op het WK. Je wilt het zo graag een keer meemaken, maar als je geen Wereldkampioen bent geworden om het te verdienen, heeft het wel een hele bittere bijsmaak. De kater bij veel feestvierders bij onze westerburen zal nog groter zijn morgenochtend als ze in de kranten of op de verschillende sociale media lezen dat Boris Johson heeft gezegd dat vanaf september nachtclubs en andere grote publieksevenementen alleen nog toegankelijk zullen zijn met een vaccinatiebewijs. Ik zou zo graag de gezichten zien van iedere Brit die vandaag de hele dag op de tafels heeft staan dansen, de halve club heeft afgelebberd en dan een appje krijgt met zo’n mededeling van ome Boris. Heerlijke Britse humor om zoiets aan te kondigen op freedom day.