Harm Wiersma (62) is de meest succesvolle Nederlandse dammer aller tijden. Een stoïcijnse speler die altijd in de schaduw is blijven staan van die andere grote speler: Ton Sijbrands. Ik ken Wiersma eigenlijk vooral als Tweede Kamerlid voor de toenmalige partij van Pim Fortuyn: LPF. Het avontuur was na een jaar alweer voorbij. Aan grote toernooien doet hij daarvoor al niet meer mee. Tot zaterdag had ik me niet gerealiseerd dat Harm Wiersma nog bestond.
Die dag lag er een Telegraaf-sportkatern op het tafeltje in de trein. Mijn oog viel op de damrubriek. Ik vind het aandoenlijk dat de damsport nog een eigen stuk in de krant heeft. Dammen is ongewild een beetje kult geworden. Dat moeten we, zolang het nog kan, koesteren. Ongetwijfeld komt er in de (nabije) toekomst een moment men uit commerciële overwegingen de stekker uit de rubriek trekt.
Persoonlijk zou ik dat jammer vinden, want stukken over denksporten zijn vaak een genot om te lezen. Ongepolijste passie. Want ik heb het idee dat de eindredactie de zinnen van deze denksporthelden niet durft te verbeteren. Misschien is daar gewoon geen tijd voor of heeft niemand er zin in. Hoe dan ook is er ogenschijnlijk niet veel aandacht besteed aan de tekst van Harm Wiersma. Na een warrig verhaal over dat vervoer belangrijk is voor dammen (?), begint een verkapte advertentie voor Ford en Garagebedrijf Misker uit Emmen (we komen ook nog te weten dat er een twee filiaal is te Nieuw Amsterdam). “Eigenlijk ben ik altijd al een grote liefhebber geweest van auto’s”, schrijf Wiersma. De dammer is ‘onder bepaalde condities een jaar in de gelegenheid is gesteld één van de populaire Ford modellen te gebruiken’.
Als lezer krijg ik een vieze smaak in mijn mond. Harm vervolgt: “Wat heeft dit nu allemaal met dammen te maken? Een mooie partij spelen, die lekker loopt van het begin tot het eind is als een rit in een comfortabele auto met het ontwijken van gevaar en het anticiperen op situaties die zich kunnen voordoen.” Ach natuurlijk. Maar wacht. Dit slaat eigenlijk helemaal nergens op. De term Ford valt nog drie keer en weinig subtiel.
Ik laat het stukje aan mijn vrouw lezen. De trein raast door het Nederlandse landschap, terwijl we beide de slappe lach krijgen. Moet Harm Wiersma de krant betalen om er wekelijks te mogen schrijven over dammen. En sluit de dammer, pragmatisch als hij is, daarom dealtjes met bedrijven als Misker uit Emmen? Het voelt onwerkelijk en vies en het zijn niet eens mijn eigen woorden. Misschien, zo stel ik mijzelf gerust, is Harm Wiersma gewoon seniel aan het worden. Ik denk aan garage-eigenaar Gerrit Misker die met een glimlach vandaag het stuk van Wiersma uitknipt en ophangt ergens in de zaak.
Comments