Gedoe

Hoewel ik vroeger tijdens het familieweekend gek was op zwemmen (en waarschijnlijk zo’n zes keer per weekend in het zwembad te vinden was), heb ik het tegenwoordig niet meer zo op zwemmen. Als ik er ben, ik lig in dat bad en ik ben met de kinderen dan is dat natuurlijk leuk. Maar het is altijd zoveel gedoe. Het omkleden is gedoe (kleine hokjes, alles wordt nat, alles raakt kwijt), kluisjes zijn een gedoe (er moet altijd een muntje in wat je niet hebt, of je krijgt een sleutel die je tijdens het zwemmen niet mag verliezen), zwembadjes zijn een gedoe, het is schreeuwend duur (zeker als je met z’n vijven gaat) en dan wordt je in het water ook nog nat. Als het meezit is het zwemmen zelf dan wel heel leuk, verfrissend of wat dan ook, maar dan moet je dus al die eerder genoemde ‘gedoetjes’ wel hebben overwonnen. Vroeger ging je gewoon naar het zwembad en dan was je er en maakte de rest geen reet uit. Tegenwoordig ben ik degene die moet zorgen dat iedereen is aangekleed en dat we aan het eind van de dag ook nog een tas uit het kluisje krijgen die van ons is. Op ons vakantiepark is ook een zwembad en daar stond de afgelopen dagen telkens als we er langs liepen een rij. Vanwege corona mogen er maar 300 mensen naar binnen, dus we liepen al een beetje met de schrik in de benen richting het bad, verwachtend dat we daar uren voor de ingang zouden moeten gaan staan. Misschien was het het mooie weer, maar er stond geen rij (helemaal niets) en ook in het zwembad was het bepaald niet druk. De kleedhokjes waren prut uiteraard, maar de kluisjes - als je eenmaal had uitgezocht hoe ze werkten - prima geregeld. Ook het zwemmen was leuk. Noël is wel dertig keer van de grote glijbaan af geweest en durfde als er even niemand mee kon ook wel alleen. Otis was sceptisch over de glijbaan. Het leek hem te hard en het spetterde. Toen ik hem - met enige omkoping - had overtuigd en samen met hem van de glijbaan ging, kwamen we wel erg diep terecht. Otis ging kopje onder en dat was natuurlijk huilen. Gelukkig was hij niet klaar met het zwemmen, hij wilde wel rondjes zwemmen (op mijn rug), want loslaten was nog te eng. Na ruim anderhalf uur gingen we tevreden weer naar buiten. Zonder gedoe. Het was nog altijd prachtig weer.