Geluidjes

Omdat Noël geluidjes maakt in de klas en daarmee - en met ander ‘gek’ gedrag - zijn klasgenootjes afleidt, moesten we op gesprek komen. Op gesprek in coronatijd is: een afspraak in Teams met de lerares en een of andere coördinator. De direct aanleiding was dat hij ook nog eens een meisje had gepest. Hij bleek baby tegen haar te hebben gezegd ‘omdat ze zo klein’ is. Toen het volgens het meisje nog een keer was gebeurd (en volgens Noël niet meer) kregen we een telefoontje van de leerkracht. Er gingen een paar weken overheen voordat het gesprek kon plaatsvinden, want een Teams-gesprek doe je niet zomaar even tussendoor natuurlijk. Marjolein die het telefoontje destijds kreeg, had de indruk dat de lerares Noël maar lastig vond, maar tijdens het Teams-gesprek van gisteren bleek de insteek vooral: we maken ons zorgen dat hij zich buitengesloten gaat voelen. Door de geluidjes wilden sommige kindjes niet meer met hem samenwerken. Zo kwam het allemaal toch best lief over. Over het vermeende pesten is het helemaal niet meer gegaan. Terwijl Marjolein het Teams-gesprek voerde, moest Noël naar zwemles. Op zijn nieuwe fiets reed hij naast me. Ik begon over het gesprekje met de juf en over dingen die ze had gezegd. Over dat hij voor een aantal vakken op school bij de ‘snelle’ kindjes op de gang mocht zitten om met minder uitleg, meer uitdagende opdrachten te doen. Al snel vertelde hij vol enthousiasme over wat hij daar dan deed en met wie en hoe het ging. Hij had in een fietstocht bijna net zoveel gezegd als in de afgelopen drie schoolmaanden tot nu toe bij elkaar. Het was koud en Noël weigerde onder alle omstandigheden handschoenen aan te doen. Verkleumd kwamen we aan bij het zwembad. Aan de rand van het zwembad nam hij plaats naast een meisje dat ook bij hem op school in de klas zit. Ze beginnen direct te dollen. Noël ziet niet eens meer dat ik weg loop.