Gezellig

Bij het wakker worden zet ik altijd mijn Chromebook op schoot, kopje cappuccino en een broodje naast mij op de bank en vrijwel automatisch zet ik dan ook de tv aan op de zender waar het nieuws wordt afgewisseld met Netwerk. Het NOS journaal is op over duizenden mensen die samen komen in het Vondelpark. Een interviewer van At5 interviewt een lachend meisje van een jaar of twintig die in een vol Vondelpark staat te praten met andere jongeren. "Wat doe je hier," vraagt de stem. "We dachten het is best gezellig hier," gevolgd door een schaterlach. Er staan best wel veel mensen maar dat mis je toch wel in deze corona tijd. Zolang je een beetje afstand houdt vind ik het allemaal niet zo erg," zegt het meisje daarna terwijl er een jongen nog net niet in haar nek kruipt. Het volgende beeld, weer een ander lachend meisje van rond de jaar of twintig, misschien iets ouder. "Het mag niet, maar we doen het toch. Ik vind dat ze iets voor ons moeten doen, want dit kan echt niet. Ze kunnen ons niet thuis laten, we worden depressief." Het meisje lijkt zich niet te schamen voor het feit dat ze daar staat of wat ze zegt. Weer iets later op de avond, het is inmiddels bijna donker, zijn twee jongens met een corspaccent voor de camera komen staan. "Het is nu al te lang bezig, het moet wel een keertje loskomen. Het is nu of nooit." Er zijn, zo vertelt Jeroen Overbeek, twee mensen aangehouden daar waar duizenden zich niet aan de regels houden. Het is niet zo erg. Ze kunnen ons niet thuis laten. Het is nu of nooit. Ik probeer met een open blik naar zoveel domheid te luisteren en het te begrijpen. Wat moet het heerlijk zijn om de wereld om je heen niet te begrijpen of om zo makkelijk naast je neer te kunnen leggen dat je acties gevolgen hebben. Alles wat je doet heeft nou eenmaal gevolgen. Mensen die daar lachend staan met een biertje in de hand denken volgens mij dat de vrijheid die zij nemen niet van de bulk gaat, maar dat hoeveel vrijheid je ook neemt dit niet ten koste gaat van anderen. Normaal is dat in zekere mate ook zo, zolang je daarbij niemand tot last bent natuurlijk. In een pandemie heeft echter elk onnodig contact direct of indirect gevolgen voor je medemens. Er gaat iemand dood, iemand wordt (chronisch) ziek, een ziekenhuismedewerker raakt overwerkt, een patiënt wacht langer op een operatie, een welwillend mens moet langer in lockdown, iemand die zich tot nu toe aan de regels houdt ziet de beelden op tv en besluit wellicht dat hij of zij dan ook een stuk van die vrijheid wil. Rutger Bregman schreef dat de meeste mensen deugen. Misschien heeft hij gelijk. Maar heel veel mensen denken voornamelijk aan zichzelf.