Goede rij

In het satirische actualiteitenprogramma Plaksnot wenste Roel Maalderink de wachtenden op Schiphol ‘nog een goede rij’. Gelukkig kan er ook nog gelachen worden om het leed wat vliegvakantie heet. Als ik de grote koffers in de trein naar Schiphol zie in de ochtend ben ik iedere keer weer blij dat ik dit jaar niet meer met het vliegtuig hoef. Zo voelt het ook echt en zo gaan inmiddels ook de gesprekken op kantoor. ‘Nee, ik blijf lekker thuis; al die ellende op Schiphol. Jij gaat wel? Toch niet vanaf Schiphol he? Ach, wat een toestand! En je vliegt ook nog ‘s ochtends? Sterkte!’ Het gaat dus veel over de lange rijen van soms meer dan vijf uur waarin mensen flauwvallen, uitgeput raken en niet eens naar de wc kunnen. Natuurlijk is er - zoals bij alles - ook wel een tegengeluid van mensen die vinden ‘dat je niet moet zeuren want er zijn veel ergere dingen zoals klimaatverandering, de wachtlijsten in de GGZ en ziekenhuizen of de oorlog in Oekraïne’. Er is altijd wel een lul die zegt dat je überhaupt niet moet vliegen wegens de opwarming van de aarde. Nou vind ik in de basis dat je terughoudend moet zijn met vliegen: als het niet hoeft uit tijd- of kostenoverwegingen, niet doen. Maar sinds ik een reportage zag over werkgerelateerde tripjes waarin zakenlieden ruim honderd dagen per jaar in een vliegtuig zaten vóór corona, is mijn schuldgevoel wel iets afgenomen. Misschien moeten we eerst dát volk maar eens aanpakken. Je mag kortom - volgens sommigen - de rijen op Schiphol niet erg vinden, want er is altijd wel een groter probleem om je zorgen over te maken. Maar mensen zijn wel vaak - ook weer door corona - jaren niet op vakantie geweest en zien nu hun zuurverdiende centjes in rook opgaan omdat ze door de lange wachttijden op Schiphol hun vlucht missen. Ook ik vind de wachtlijsten in de GGZ en klimaatverandering erg, maar wát ben ik blij dat ik deze zomer geen rij op Schiphol in het vooruitzicht heb. En vergeef me, maar ik heb oprecht een beetje medelijden met zij die dat nog wel boven het hoofd hangt.