Götze

Als de besmetting cijfers niet dagelijks weer de 11.000 aan zouden tikken, de opnames in ziekenhuizen niet al een aantal dagen aan het stijgen waren en de berichten over ‘code rood’ en verscherpingen van reizen binnen europa niet het nieuws zouden domineren en je loopt naar buiten, dan zou je bijna denken dat corona voorbij is. ‘s avonds hoor ik weer feestjes in de tuinen, jongeren die tot diep in de nacht in het park zitten in het winkelcentrum zie je her en der wel een mondkapje, maar even zoveel mensen houden zich helemaal niet meer aan de coronaregels en in Engeland gaan vanaf maandag alle remmen helemaal weer los. De Tilburgse Kermis is ondertussen gewoon open en daar is het zo druk dat maatregelen ook niet meer kunnen worden nageleefd. Komende woensdag ga ik zelf voor het eerst in ruim anderhalf jaar tijd weer naar een voetbalwedstrijd toe. Ik maak me daar toch een klein beetje zorgen over. Want voetbalwedstrijden zijn natuurlijk eigenlijk een potentiële superspreading event. De treinen naar wedstrijden van PSV zijn vaak overvol en in het stadion hoeft ook geen 1,5 meter afstand te worden gehouden. Zelf hoef ik bijvoorbeeld ook niet getest te worden (omdat ik al een testbewijs heb vanwege mijn vaccinatie). De vraag is dus: hoe verstandig is het dat we dit nu (nu de besmettingen nog/ weer zo hoog liggen) allemaal doen. Maar toch ga ik. Misschien wel tegen beter weten in. Omdat het kan of vooral omdat het mag en omdat het al zo lang geleden is. Wereldkampioen Mario Götze is al een jaar PSV’er en ik heb hem nog nooit live zien spelen bijvoorbeeld. Dat moet ook gebeuren want wie weet wat ons allemaal nog te wachten staat.