Harry van Raaij, de meest markante voorzitter die PSV ooit heeft gehad, is niet meer. Hij was pas 84 jaar oud, maar zag er al zolang als ik hem kende, uit alsof hij rijp was voor het bejaardenhuis. Hij kwam ook altijd een beetje warrig over, maar het was bepaald geen domme man. Sommige mensen zijn (gelukkig) veel slimmer dan ze er uit zien. Ik had - net als vrijwel iedereen, zeker bij PSV - een zwak voor hem. Hem werd verweten 'aanvallend' te spelen als voorzitter, met gedurfde financiële constructies die zijn opvolgers heel wat hoofdbrekens hebben opgeleverd.
Eén keer heb ik hem persoonlijk ontmoet. Het was buiten bij de voordeur van het PSV-kantoor in het Philips Stadion, toen ik daar aan het werk was als stagiair van PSV. Ik weet nog dat ik het bijzonder vond om juist hem te ontmoeten. Iedereen komt en gaat bij PSV, maar van Raaij - hoewel toen al voorzitter af - blijft voor altijd een PSV-gezicht. Zo zijn of waren er maar weinig. Frits Philips, Harry van Raaij, Guus Hiddink, Mart van den Heuvel, Barry van Aerle, Willy van der Kuilen, de gebroeders van der Kerkhof. En dat houdt het wel zo'n beetje op. Toch denk ik, altijd als ik Van Raaij zie, altijd aan Erik van Muiswinkel's impressie. En dan vooral aan de 6 V's, de 3 O's en met name de drie Z'en: zingen, zuipen en zie maar hoe je thuis komt.
Comments