Hashtag

De hele ophef rondom #ikdoenietmeermee en (onder andere) Famke Louise lijkt alweer lang geleden, maar eigenlijk was dat in september. In de tussentijd zijn we de tweede golf ingerold, werden er weer operaties uitgesteld, kwamen er weer waarschuwingen van Rutte, Gommers en Kuipers. Er kwamen extra maatregelen: de kroegen twee uur eerder dicht en toen helemaal dicht. Toen kwam de persconferentie op 8 december. Nog een waarschuwing en niet meer dan drie mensen op bezoek met kerst. Ondertussen hoorde je overal op straat dat mensen ‘er klaar mee waren’. Alsof er een groot offer was gebracht door even een pas op de plaats te maken. Ja het was een rotjaar voor iedereen, maar de offers werden toch vooral gebracht door het zorgpersoneel, de langdurig zieken en de nabestaanden. Ik snap ook wel dat mensen ‘er klaar mee zijn’ en zeggen: we doen toch wel wat we willen met de kerst. Maar ik zie ook de wereld in het ziekenhuis, wat soms een andere wereld is. Waarin mensen voorzichtig zijn. Ik spreek veel lieve mensen die alle begrip hebben voor het feit dat hun operatie uitgesteld is omdat mensen ‘er klaar mee zijn’. En ja ook een enkeling die vindt dat het nu wel klaar moet zijn met die covid, die niet gelooft in de werking van de PCR-test of die het niet eerlijk vindt dat er nu geen plek is voor hem/haar en wel voor corona. Vandaag liep ik echter in het winkelcentrum en ik zag voor het eerst geen mensen meer zonder mondkapje. Het voelde toch weer even zoals in maart, toen iedereen met hetzelfde doel bezig was. Toen er een vorm van saamhorigheid was. Samen krijgen we corona onder controle. Eenmaal terug achter mijn computer - op Twitter- zag ik dat hashtag #ikdoenietmeermee opnieuw trending was op Twitter. Alsof er niets is gebeurd in de afgelopen drie maanden.