door Kasper Paping TILBURG – Honkbalclub The Yellow Rangers uit Tilburg bestaat pas vijf jaar, maar sportief gezien kan het nauwelijks beter. Algemeen bestuurslid Marlon Helmijr (40) heeft zich de laatste vier jaar ingezet voor de ‘honkbalclub voor gezellige mensen’. Helmijr speelt zelf al twintig jaar niet meer, nadat hij door een blessure moest stoppen met zijn sport. „Een van de oprichters van de club kende mij en heeft me gevraagd of ik een bijdrage wilde leveren”, legt hij zijn betrokkenheid bij de club uit.
Tilburg kent veel Antillianen en vanuit die gemeenschap bestond een aantal jaar geleden de behoefte aan een ‘eigen’ club. ,,Zodat deze jongens in hun eigen cultuur en taal hun favoriete sport kunnen beoefenen. Bovendien speelde sommige spelers ver weg en die konden hier nu met Antillianen onder elkaar spelen, maar het gaat ons vooral om de sport.”
Honkbal is een speciale sport aldus de Tilburger. ,,Je voelt het of je voelt het niet. Je kunt het of je kunt het niet. Je kunt niet een beetje honkballen, zoals je wel een beetje kunt voetballen.” De sport heeft meer in zich. ,,Het gaat niet alleen om slagkracht, maar ook om kennis van het spel, concentratie en snelheid. Bij andere sporten ben je voortdurend in beweging, maar hier kan je de hele wedstrijd in het veld staan zonder een bal te krijgen. Dan moet je er wel staan als die bal uiteindelijk toch komt.”
Toeval of niet: het gaat goed met de jonge club. ,,De laatste twee jaar zijn we gepromoveerd en inmiddels spelen we in de derde klasse.” Ook dit seizoen heeft de club nog niet verloren. ,,Terwijl we toch wat spelers zijn kwijtgeraakt dit jaar. Deze ploeg heeft haar top nog niet bereikt.” Want The Yellow Rangers heeft veel kwaliteit. ,,Honkbal zit bij ons in het bloed. Antilliaanse jongeren kunnen goed honkballen, we hebben meer natuurlijk talent. Het is hetzelfde als dansen: het zit bij ons in de genen.’’
Het plafond is dan ook nog lang niet in zicht. ,,Doel is nog een keer kampioen worden en daarna gaan we een nieuwe strategie bepalen. Hoe hoger je komt te spelen, hoe meer kosten de club maakt en we zijn maar een kleine club. Daar hebben we bewust voor gekozen, maar we het is wel tijd om de club te laten groeien.” Want met zo’n twintig leden, van wie vijftien spelers, is de basis nog erg smal. ,,We hebben veel energie in het team gestoken en daar hebben we de vruchten van geplukt. We staan open voor samenwerking met andere verenigingen, mits dit een waardevolle bijdrage kan leveren aan de honkbalsport.”
De afgelopen jaren is de club ook flink gereorganiseerd: er is een nieuw bestuur, spelers zijn vertrokken en nieuwe spelers hebben zich aangesloten. ,,De nadruk is meer op harmonie en discipline gelegd. Belangrijk is om alle neuzen dezelfde richting op te krijgen.” Over belangstelling bij de wedstrijden heeft zijn club alvast niet te klagen. „Bij de meeste clubs zie je toch weinig publiek. Wij hebben altijd veel mensen langs de kant staan, zo’n man of honderd. Daar maken we ook veel reclame voor, maar het zit ook een beetje in de cultuur. De mensen kunnen hier Antilliaans eten en de sfeer is altijd goed. ’’
Bron: Brabants Dagblad
Comentários