Inhoud

Het is een half jaar sinds de verkiezingen en vandaag was het grote nieuws dat de huidige coalitiepartijen VVD, D66, CDA en ChristenUnie toch maar samen gaan proberen een nieuw kabinet te vormen. Je zou zeggen dat ze dit ook wel na een week of twee/ drie hadden kunnen bedenken. Dan had je nog een week of wat gehad om te onderzoeken of er een kabinet over rechts of over links mogelijk was. Niemand heeft kunnen uitleggen waarom het proces zó lang heeft geduurd. De enige mogelijke verklaring is: er was geen (echte) haast en de persoonlijke verhoudingen van de betrokkenen bij de formatie, zijn of waren goed verziekt. Aan de ene kant hebben we Rutte, die het vertrouwen van de kiezer kreeg, maar het vertrouwen van zijn collega politici is kwijtgeraakt. Kaag kreeg ook vertrouwen, maar het ontbrak haar aan daadkracht: ze kraakte Rutte, maar gaat nu waarschijnlijk toch met in zee. Ze wilde niet meer meer met de ChristenUnie maar ook die bezwaren lijken verdwenen omdat de formatie zo lang duurt. D66 is daarmee de grote verliezer van de formatie geworden. Net als veel kiezers. Ook voor de slachtoffers van de toeslagen affaire lijkt het me lastig om te zien dat het kabinet dat zo hard viel begin dit jaar, nu weer vrolijk verder lijkt te gaan met dezelfde partijen en waarschijnlijk met dezelfde hoofdrolspelers. Het ergste aan de afgelopen maanden is misschien nog wel dat de formatie nog niet eens over de inhoud is gegaan. Dat bijvoorbeeld een kabinet met PvdA en GroenLinks niet mogelijk is, heeft slechts te maken met de ego’s van Hoekstra en Rutte.