Irish coffee

Sinds een aantal jaar proosten we samen of op afstand op de sterfdag - 22 juni - van oom Peter. Hij hield nogal van een drankje en dronk dan aan het begin van elke avond Irish coffee, alvorens er hele kratten bier of flessen whiskey doorheen gingen. Nou is dat wellicht een beetje overdreven, maar het was wel een beetje het beeld dat ik van mijn oom had. Terwijl het er eigenlijk allemaal best wel rustig en burgerlijk aan toe ging. Natuurlijk hoorde ik - ik sliep op zolder met mijn broertje, recht boven de woonkamer - wel tot diep in de nacht gepraat, gelach en Bob Dylan, maar gebeurde - naar mijn weten - nooit gekke dingen. Ik heb mijn oom dan ook nooit echt dronken gezien. Hij kon het hebben, zeg maar. Ik weet nog heel goed het moment dat ik hoorde dat oom Peter dood was. Het was een dinsdag, want ik kwam thuis van een clubavond op damclub Groningen. Toen ik de fiets weg wilde zetten in de berging, kwam mijn moeder me tegemoet lopen, of ze was daar al. Ze zei dat Peter dood was. Gek genoeg dacht ik in eerste instantie aan mijn andere oom Peter, maar kreeg al snel door dat ze Elpeter uit Gennep bedoelde. We hebben het die avond op een zuipen gezet, want een beter eerbetoon kon je nou eenmaal niet geven. In mijn herinnering kwamen er ook nog vrienden van mijn moeder op bezoek, al kan het zijn dat ik niet alles meer helemaal helder weet van die avond, zeventien jaar geleden. Wat ik wel weet is dat we een week of wat later samen in zijn huis naar Nederland - Zweden keken in het huis van oom Peter, op de avond na zijn crematie. Wellicht dronken we - maar dat weet ik niet meer zeker - ook die avond Irish coffee. Wat ik wel weet, is dat ik tijdens de penaltyserie beneden in de gang heb gezeten omdat ik de spanning niet aan kon. Even later kon ik juichend de trap op na de winnende penalty van Robben.