Het was, naast regenachtig, ook erg rustig op de kermis dat eerste uur. We waren iets over twaalf uur in de middag op station Tilburg aangekomen en eerst liepen we van de stad af. Sommige attracties waren nog dicht; anderen waren versieringen aan het ophangen voor roze maandag. Noël zag al snel enkele auto-attracties waar hij wel in wilde. We schrokken van de prijzen (3,50 en 3 euro), maar streken met ons hand over het hard. Daarbij hadden we de dag ervoor een plastic zakje met kleingeld gekregen. Nog voor onze verjaardag. Het moest zo zijn. Het zakje ging er aan.
Ongeveer anderhalf uur later waren we in de binnenstad. Daar stond, net als vorig jaar, een vintage kermis. Het eerste wat Noël zag was een treintje op echte rails. Toen ik bij de kassa stond om een kaartje te kopen zag ik ‘80 cent’ staan. Het eerste wat ik dacht was: ja maar wat kost het nú. Maar het bleek de echte prijs te zijn. Vond Noël dit treintje minder leuk dan de auto’s van 3,50 euro? Integendeel. Hij was helemaal onder de indruk. Na afloop wees hij direct een ander treinstel aan om in te stappen. We besloten door te lopen en kwamen nog een trein tegen. Ook 80 cent. Noël en Marjolein stapten samen in en zwaaiden ieder rondje dat ze voorbij reden. De rit leek wel tien minuten te duren.
Even later, het was inmiddels weer gaan regenen, liepen we door de knallende skihutmuziek terug naar de trein. Noël zat stil in de draagzak op Marjolein’s rug met zijn blauwe raceauto – gewonnen bij de skeeball – in zijn hand. Ondanks de regen was het toch nog plotseling druk geworden in de stad. Overal stonden inmiddels travestieten in roze jurkjes die met mensen op de foto gingen. Allemaal dachten ze even origineel te zijn. Ik voelde even in mijn broekzak hoeveel geld er nog over was. Van het zakje met kleingeld was niet veel meer over na ook nog een patatje en een gehaktbal.
Комментарии