We gingen kerst vieren bij Ben Stiller. Die had namelijk het grootste huis. Logisch. Er was een gigantische woonkamer maar die lag wel aan een soort winkelstraat. De gordijnen konden dicht maar bleven open. Het was midden op de dag en dat zou raar staan. Er waren wat familieleden en kennissen en nog wat mensen die ik nog nooit eerder had gezien. Als er nu wordt aangebeld dan krijgen we allemaal 4000 euro boete, dacht ik. Geen idee of dat bedrag klopte, maar als je het maar stellig genoeg zegt dan komt het al snel geloofwaardig over.
Omdat ik toch wel licht in paniek raakte om zoveel burgerlijke ongehoorzaamheid zei iemand dat er nog een verdieping was. Daar zou Ben Stiller trouwens ook zijn, want hoewel het zijn huis was hadden we hem nog niet gezien. Overigens was het ook vrij vaag wie van ons Ben kende. En wel zo goed dat we daar kerst mochten vieren. Zelf was ik er vrij nuchter onder. Als je welkom bent bij Ben Stiller ga je daar ook geen moeilijke vragen over stellen. Ik moest zelf maar uitzoeken waar hij was, maar het bleek de kelder te zijn. Er waren trappen naar beneden die weer uitkwamen bij trappen naar boven. Ik kwam af en toe mensen tegen die ik niet kende. Uiteindelijk kwam ik inderdaad uit bij de kelder. Er stond ook een aantal auto's en een busje die deed denken aan het busje van the a-team. Ik liep verder en aan het einde van de ruimte zat Ben Stiller. Hij leek ouder, brilletje op, haar wat grijzer en hij leek kleiner in het echt. Ik stelde me voor - i'm Kasper - terwijl ik op m af liep en strekte m'n arm uit, iets wat ik al maanden niet meer als reflex doe als ik nieuwe mensen zie. Net op tijd trek ik m'n hand terug. We lachen wat ongemakkelijk en ik mompel iets als: "we cannot do that anymore."
Ben gaat verder met een of andere partygame op de computer. Aan mijn ouders, die er ook bij zitten, vraag ik in het Nederlands of er ook iets te eten is. Ik heb enorm veel honger. De rest van de mensen in de kamer gaat gewoon door waar ze mee bezig waren. "Boven wordt vlees gebakken." Ik vind een kortere weg naar boven en het is inderdaad een drukte van belang. Mensen lopen af en aan een er staan zeker vier enorme pannen met vlees op het vuur: barbecue vlees, enorme rollades. Er lijkt niet echt iemand in charge. Nog voordat ik wat kan pakken is het meeste vlees al in handen van iemand anders. Ik probeer nog wat te bietsen bij mijn neef die met een schandalige hoeveelheid zalm op de bank is geploft, maar als hij - in mijn ogen - niet snel genoeg reageert zeg ik "laat maar" en leg mijn nog altijd lege bord weer weg. Daar sta ik dan, inmiddels verrekkend van de honger in het huis van Ben Stiller met veel meer mensen dan volgende de regels is toegestaan. Ik besluit dat deze kerst suckt.
Comments