Kopenhagen

Het is een gek idee dat ik inmiddels alweer ruim een week terug ben van een paar dagen Kopenhagen. Op initiatief van mijn voetbalmaat besloten we PSV achterna te reizen voor het duel in de Conference League tussen PSV en FC Kopenhagen. Het werd een ongekend grote uitoverwinning (0-4), maar belangrijker dan dat: het was weer een geweldige ervaring. Het voelde wel wat onwennig om voor het eerst in zo lange tijd (2018) in het buitenland te zijn. Eenmaal uit het vliegtuig was het zelfs een kleine cultuurshock. We gingen van hele dag mondkapjes op naar een aankomsthal waar letterlijk niemand kapjes droeg. Na enig aarzelen gingen de mondkapjes ook bij ons af en die hoefden ook pas weer op toen we zaterdag het vliegtuig instapten. In de tussentijd hebben we zo goed als het ging de toerist uitgehangen en alle hoogtepunten afgevinkt. Met name Vrijstad Christiania - iets wat één van de chirurgen op mijn werk me op de dag van vertrek had aangeraden - was een indrukwekkende explosie van creativiteit en georganiseerde chaos. Een van de hoogtepunten was echter - het spelletjescafé waar je met een app en een code flesjes Carlsberg aan tafel kon laten bezorgen, betaald met een creditcard en waar we uren Splendor, Port Royal en The Duel speelden. Maar misschien toch wel het allermooiste was The Old Irish Pub waar een (echte) Ier PSV-liedjes speelde voor een café vol met voetbalfans en waar bier 'maar' 20 Deense Kroon kostte. We stonden uren te luisteren naar de zes liedjes zie de zanger in z'n PSV-shirt had ingestudeerd, terwijl we in veel te korte tijd veel te veel bier dronken. Zoveel zelfs dat we 'nog even naar onze kamer besloten te gaan' om uit te rusten en uiteindelijk het begin van de wedstrijd misten omdat de metro niet reed. Ach, we hielden er wel een goed verhaal aan over, zullen we maar zeggen.