Laatste kinderfeestje

Eind februari schreef ik na afloop van Noël’s kinderfeestje: ‘het mooiste is natuurlijk dat we er voorlopig weer een tijdje vanaf zijn’. Otis had een dinofeestje besteld en die was vandaag. Dus was er een dinospeurtocht (naar de dinospeeltuin waar ze dino eieren moesten zoeken), een geblindeerd dinoprik spel, dinokoekjes bakken, met dinovoeten een ei over een parcours goed vervoeren en dino’s opgraven. Naast natuurlijk een chocoladetaart met dino’s en dinokoekjes. Volgens mij hebben alle kindjes zich wel redelijk vermaakt. Kinderfeestjes zijn best leuk, als je zelf kind bent. Hoewel ik zelf ook nog wel goed weet hoe het destijds was toen ik jong was. Ik vond er geloof ik niet veel aan en was veel te bang dat kinderen niet wilden komen, het niet leuk zouden vinden of dat ik het zelf stom zou vinden. Ik kan me eigenlijk weinig eigen kinderfeestjes herinneren. Misschien wel slechts één, omdat deze vrij dramatisch begon. We gingen in die tijd - ik was een jaar of 11 denk ik? - regelmatig naar de speeltuin bij Ruischerbrug. Daar waren enkele speeltoestellen en een voetbalveld. Ik had bedacht dat ik voor mijn feestje wilde voetballen. De kinderen - Leander voorop - waren op z’n zachtst gezegd not amused toen ze zagen dat het feestje in een speeltuin was. Het voetbalveld was tot overmaat van ramp bezet. Ik besefte toen pas dat waarschijnlijk niemand anders dan ik dit een leuk feestje zou vinden. Gelukkig eindigde het allemaal nog wel goed: het voetbalveld kwam vrij en we hebben gevoetbald en daarna film gekeken en friet gegeten. Leander zei na afloop dat het toch wel een leuk feestje was. Waarschijnlijk was het ook direct mijn laatste kinderfeestje ooit.