Leiden

Ik wist dat Leiden een mooie stad was maar het is toch knap dat deze stad me toch nog positief wist te verrassen. Het is misschien wel de ultieme combinatie van stad en dorp. Je slaat - midden in het centrum - een straatje in en je komt ineens oog in oog met een molen. Veel straatjes en grachtjes doen Amsterdamser aan dan Amsterdam zelf en op elke hoek van de straat staat zowat een museum. Ook waren er waar je ook keek groenstroken en je merkt er aan elke plek binnen de grachten dat er na is gedacht over hoe de stad zo authentiek mogelijk kon blijven. De lantaarns waren net even wat mooier, de straten net even met meer klasse besteend en zelfs de mensen leken vriendelijker. Ook in de straat waar onze Airbnb stond waren er niet gewoon huizen neergeplempt omdat er nou eenmaal woningnood is, maar de huizen waren echt mooi en pasten in de buurt. Om nog een beetje meer in de stemming te komen keken we ‘s avonds naar Hier zijn de van Rossems in Leiden (waarin bleek dat Leiden nogal een sleutel obsessie heeft) en de tweede avond keken we naar Jochem Myjer, ook al hadden we die voorstelling enkele maanden geleden ook al gezien. Hoogtepunt voor de kinderen was denk ik toch wel Trix, de T-rex die we voor de zoveelste keer zagen in Naturalis. Voor mij was het denk ik de tentoonstelling Besmet! in Rijksmuseum Boerhaave, over de geschiedenis van epidemieën en hoe we er nu mee omgaan. Zo zag ik de eerste ampul en spuit van het eerst toegediende covid-vaccin in Nederland en foto’s uit 2020 die een beeld gaven van de covid-pandemie en voelde me ineens zowaar onderdeel van de geschiedenis en het heden.