Leugen

‘Rutte in troubles. Laatste dag als premier denk ik,’ schreef ik om 14:43 uur. Ik zat toen al een half uur in de trein met open mond (maar dat zag je niet door het mondkapje) te kijken naar het Omtzigt-debat over de gelekte ‘verkenning stukken’. De verbazing dat ‘m vooral in de verdediging die Rutte over zijn leugen van vorige week en zijn verdediging daarvan in de Tweede Kamer. Rutte zei toen dat hij het niet over Omtzigt had gehad in zijn gesprek met de verkenners; vandaag bleek dat dat wel zo was. Hij had er ‘geen herinnering aan’ Omtzigt te hebben besproken vorige week maandag en had ook aan de verkenners zelf gevraagd of het ter sprake was gekomen maar ze zouden allebei gezegd hebben dat dat niet zo was. Nou vergeet ik ook wel eens iets, maar dat drie personen zoiets vergeten waren terwijl iedereen zich al een week afvraagt: wie heeft dit gezegd (en ze dus alledrie nergens in de week dachten: wacht eens even!?!?) is totaal ongeloofwaardig. Natuurlijk ook Rutte is een mens, kan fouten maken. Maar drie mensen die toevallig één zeer belastend punt uit een gesprek zijn vergeten: no way. De vraag in het debat die al snel naar voren kwam: kan Rutte nog verder? Wil er nog met iemand formeren straks? Hoofdschuddend keek ik naar mijn telefoon, terwijl ook Kaag en Hoekstra hard uithaalden. ‘Hier scheiden onze wegen,’ zei Kaag zelfs. Het debat is inmiddels al uren bezig en Rutte heeft gewoon geen goed verhaal. Hij loog. Hij loog dat hij loog. En hij kan nu niet meer terug. Zelfs als Kaag en Hoekstra hem vanavond toch de hand boven het hoofd houden, zie ik niet hoe Rutte hier nog geloofwaardig verder kan met een nieuw kabinet. Het worden nog spannende uurtjes, maar het is te hopen dat liegen nog altijd aan te grote doodzonde is.