door Kasper Paping TILBURG – Al zijn hele handbalcarriere speelt Teun Kouwenberg (30) bij Artemis in Tilburg. Een mooi seizoen (met een tweede plaats achter White Demons-2) werd afgelopen weekeinde echter met een nederlaag afgesloten. ,,Maar het is niet zo dat ik dan snikkend op de bank lig”, zegt hij. ,,De afgelopen wedstrijd ging toch nergens meer om, al heb ik altijd wel de drive om te willen winnen.”
En dat terwijl hij pas acht jaar geleden met handbal begon. ,,Ik heb vroeger onder andere gevoetbald en getennist, maar toen ik van Breda naar Tilburg verhuisde, ben ik daarmee gestopt. Bovendien was ik toen veel tijd kwijt op de sportacademie.” Het sporten lonkte echter nog altijd en via een vriend kwam hij op de tribunes van Artemis terecht. ,,Eerst ben ik een paar keer gaan kijken. Later ben ik mee gaan trainen en heb vervolgens een jaar in het tweede team gespeeld. We werden meteen kampioen met een heel leuk team. Toen ben ik ook meteen bij het eerste team terechtgekomen.”
Inmiddels is Kouwenberg docent lichamelijke opvoeding op een vmbo-school in Waalwijk. En naast het dagelijks fietsen van woonplaats Tilburg naar zijn werk, doet hij ook aan snowboarden en skien. Toch heeft handballen wat hem betreft iets extra’s. ,,Deze sport heeft alles. Je bent zowel verdediger als aanvaller. Bovendien is het een heel snelle sport en er wordt veel gescoord. Daarnaast is het heel erg technisch. Je moet echt wat kunnen om een goede handballer te zijn.”
Maar wat hij vooral belangrijk vindt aan handballen, is het groepsgebeuren. ,,Ik heb het hier erg naar mijn zin. We hebben een leuk team. We trainen lekker twee keer in de week en we pakken af en toe samen een biertje.”
De behoefte om misschien nog een stapje hoger te spelen met Artemis of een andere club is er dan ook niet. ,,Het kan zijn dat we nog een promotiewedstrijd mogen spelen, maar eigenlijk hoeft dat voor ons niet zo. We spelen nu veel derby’s en kennen de teams nu ook een beetje. Als we promoveren, moeten we ook weer verder reizen.”
Kouwenberg kan dan ook leven met de tweede plek dit seizoen. ,,Doelstelling was een plaats bij de eerste vijf. Nu zijn we voor de tweede achtereenvolgende keer tweede geworden, dan doe je het denk ik goed. Ook qua spel boeken we progressie. Afgelopen jaren verloren we vaak als we een mindere wedstrijd speelden. Nu kunnen we slecht spelen en toch winnen. We spelen wedstrijden beter uit en zijn rustiger geworden, hebben wat meer routine gekregen.”
Wel betreurt hij het dat de jeugd nog niet echt aansluiting vindt. ,,Er is wel talent, maar de stap naar het eerste is groot. Wel trainen er nu twee jeugdspelers mee die veel progressie boeken.”
Als handballer en docent lichamelijke opvoeding merkt hij dat het moeilijk is om de jeugd voor sport te interesseren. “Maar dat geldt niet alleen voor handballen, dat is sportbreed. Tot ze zestien jaar zijn, gaat het meestal goed, maar daarna krijgen ze andere interesses. Ik probeer in mijn lessen de jeugd te stimuleren om te blijven sporten. Of dat dan handbal is of een andere sport, maakt me weinig uit.”
Bron: Brabants Dagblad
Comments